نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorزال خانی, رهاfa_IR
dc.contributor.authorنجف زاده ورزی, حسینfa_IR
dc.contributor.authorمعاضدی, احمدعلیfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T08:25:13Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T08:25:14Z
dc.date.available1399-08-23T08:25:13Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T08:25:14Z
dc.date.issued2019-03-01en_US
dc.date.issued1397-12-10fa_IR
dc.identifier.citationزال خانی, رها, نجف زاده ورزی, حسین, معاضدی, احمدعلی. (1397). تاثیر مصرف حاد و مزمن روغن کنجد بر میزان تشنج القا شده با استریکنین در موش صحرایی بالغ. مجله دانشگاه علوم پزشکی اردبیل, 18(4), 470-478. doi: 10.29252/jarums.18.4.470fa_IR
dc.identifier.issn2228-7280
dc.identifier.issn2228-7299
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.29252/jarums.18.4.470
dc.identifier.urihttp://jarums.arums.ac.ir/article-1-1609-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/591849
dc.description.abstractزمینه و هدف: رژیم غذایی نقش مهمی در کنترل تشنج در بیماران صرعی دارد، لذا در این تحقیق اثر مصرف مزمن روغن کنجد بر تشنج القاشده توسط استریکنین در موش صحرایی بالغ بررسی شده است. روش کار: در این مطالعه تجربی، 42 سر موش صحرایی به 6 گروه تقسیم شدند: کنترل (دریافت کننده سالین: 1میلی لیتر بر کیلوگرم)، گروه‫های دریافت کننده حاد والپروات سدیم با دوز 100 و 200 میلی گرم برکیلوگرم (گروه کنترل مثبت)، گروه های دریافت کننده حاد روغن کنجد (دوز 0/75 و 1/5 میلی لیتر بر کیلوگرم) و دریافت کننده مزمن روغن کنجد (دوز 1/5 میلی لیتر بر کیلوگرم در روز، خوراکی، 21 روز). گروه­های حاد، والپروات یا روغن را به صورت درون صفاقی دریافت کردند. برای القای تشنج، استریکنین به صورت زیر پوستی، 30 دقیقه بعد از دریافت سالین، والپروات یا روغن به حیوانات تزریق شد. سپس مدت زمان شروع تشنج و مدت زمان تا مرگ طی 30 دقیقه  ثبت گردید. یافته ها: تزریق حاد روغن کنجد، زمان شروع تشنج و مدت زمان تا مرگ را نسبت به گروه کنترل افزایش داد اما تفاوت معنی­دار نبود. مصرف مزمن روغن کنجد زمان شروع تشنج (0/029 p=) را به طور معنی‫داری نسبت به گروه کنترل افزایش داد اما تاثیری بر مدت زمان تا مرگ نداشت. همچنین بین گروه­های حاد و مزمن، از نظر زمان شروع تشنج و مدت زمان تا مرگ تفاوت معنی­داری وجود نداشت. نتیجه گیری: به نظر می­رسد که مصرف مزمن روغن کنجد زمان وقوع تشنج را به تاخیر می اندازد و سبب کاهش روند صرع­زایی می­شودfa_IR
dc.format.extent198
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی اردبیلfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشگاه علوم پزشکی اردبیلfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Ardabil University of Medical Sciencesen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.29252/jarums.18.4.470
dc.subjectاستریکنینfa_IR
dc.subjectروغن کنجدfa_IR
dc.subjectتشنجfa_IR
dc.subjectموش صحراییfa_IR
dc.subjectفیزیولوژیfa_IR
dc.titleتاثیر مصرف حاد و مزمن روغن کنجد بر میزان تشنج القا شده با استریکنین در موش صحرایی بالغfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله اصیلfa_IR
dc.contributor.departmentگروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentمرکز تحقیقات سلولی و مولکولی، پژوهشکده سلامت، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فارماکولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایرانfa_IR
dc.citation.volume18
dc.citation.issue4
dc.citation.spage470
dc.citation.epage478


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد