تعیین علل دیسترس تنفسی در اطفال 6 ماهه تا 5 ساله در بیمارستان قائم مشهد، 80-1378

Abstract

زمینه و هدف: دیسترس تنفسی از علل مهم بستری کودکان در بیمارستان و در اکثر موارد ناشی از سه بیماری مهم پنومونی، آسم و برونشیولیت حاد است. با توجه به بسیاری از علایم مشترک این بیماری ها مطالعه حاضر با هدف بررسی گسترده این سه بیماری انجام شد تا با توجه به مجموعه یافته های بالینی، آزمایشگاهی و رادیولوژیک درک بهتری برای تشخیص و درمان بیماران داشته باشیم. روش کار : در این مطالعه 238 کودک که با علامت دیسترس تنفسی در بخش اطفال بیمارستان قائم (عج) مشهد در طی سه سال بستری شده بودند مورد بررسی قرار گرفتند. روش مطالعه توصیفی بود که به صورت دو سال گذشته نگر و یک سال آینده نگر انجام شد. رابطه بین متغیر ها از طریق آزمون مجذور کای به دست آمد. یافته ها : طیف سنی بیماران بین شش ماه تا پنج سال بود. پنومونی، آسم و برونشیولیت به ترتیب با 3/40 ،3/30 و 8/16 درصد شایع‌ترین علل دیسترس تنفسی بودند. 61% بیماران پسر و بقیه دختر بودند. سن متوسط ابتلای به آسم 6/36 ماه و برای برونشیولیت 3/10 ماه بود. شایع ترین علامت در بین این سه بیماری تاکی پنه بود. اکثر بیماران در زمستان و در درجه بعد در پاییز بستری شده بودند. نمای رادیولوژیک غالب در پنومونی، انفیلتراسیون درنسج ریه و در آسم و برونشیولیت حاد، پر هوایی ریه ها بود. نتیجه گیری: برای تشخیص علت دیسترس تنفسی در کودکان بایستی توجه کافی به علایم و نشانه های موجود و نیز یافته های آزمایشگاهی و رادیولوژیک بیمار نمود تا بتوان به تشخیص صحیح دست یافت. در این مطالعه مشخص شد شایع ترین علل دیسترس تنفسی در کودکان زیر پنج سال به ترتیب پنومونی، آسم و برونشیولیت حاد می باشد.