| dc.contributor.author | نجفی, مسلم | fa_IR |
| dc.contributor.author | اعتراف اسکویی, طاهره | fa_IR |
| dc.contributor.author | گرجانی, علیرضا | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1399-08-23T08:24:35Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2020-11-13T08:24:35Z | |
| dc.date.available | 1399-08-23T08:24:35Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2020-11-13T08:24:35Z | |
| dc.date.issued | 2008-04-01 | en_US |
| dc.date.issued | 1387-01-13 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | نجفی, مسلم, اعتراف اسکویی, طاهره, گرجانی, علیرضا. (1387). مقایسه اثرات محافظتی اتوموکسیر و رانولازین برروی اندازه انفارکت ناشی از ایسکمی رپرفیوژن در قلب ایزوله رت. مجله دانشگاه علوم پزشکی اردبیل, 8(1), 89-94. | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 2228-7280 | |
| dc.identifier.issn | 2228-7299 | |
| dc.identifier.uri | http://jarums.arums.ac.ir/article-1-350-fa.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/591800 | |
| dc.description.abstract | زمینه و هدف: برخی از مطالعات اثرات محافظت قلبی اتوموکسیر ( Etomoxir) و رانولازین (Ranolazine) را در شرایط هیپوکسی و ایسکمی قلب نشان دادند. از آنجایی که تاکنون مطالعه مقایسه ای بر روی اثرات محافظتی اتوموکسیر و رانولازین بر روی اندازه انفارکت در شرایط ایسکمی- رپرفیوژن انجام نشده است لذا اثرات آنها برروی اندازه انفارکت قلب ایسکمیک رت مطالعه و مقایسه شدند.روش کار : قلب ایزوله شده رتها به 3 گروه تقسیم شده و با اتصال به دستگاه لانگندورف ، با محلول کربس تغذیه شدند. گروه کنترل طی30 دقیقه ایسکمی ناحیه ای و120 دقیقه رپرفیوژن، محلول کربس معمولی و گروههای تست ، محلول کربس حاوی1میکرومول اتوموکسیر و یا20 میکرومول رانولازین دریافت داشتند. سپس قلب رتها با اوانس بلو رنگ آمیزی شده و متعاقب انکوباسیون با محلول1 درصد تری فنیل تترازولیوم در فرمالین ثابت گردیدند. اندازه نواحی انفارکته با روش پلانیمتری کامپیوتری اندازه گیری شد.یافته ها : نتایج نشان داد که اتوموکسیر موجب کاهش معنی داری در وسعت ناحیه انفارکته می گردد. در گروه کنترل ، اندازه انفارکت 2/9±46/3 درصد بود ولی در گروه دریافت کننده اتوموکسیر ، به 5±20/9 درصد کاهش یافت (p<0/01). پرفیوژن کربس حاوی رانولازین کاهش بیشتری در اندازه انفارکت ایجاد نمود (3/6 ±16/4 درصد). مقایسه آماری بین دو گروه مورد مطالعه ، تفاوت معنی داری در کاهش اندازه انفارکت نشان نداد.نتیجه گیری: به نظر می رسد که اتوموکسیر (مهارکننده ورود اسیدهای چرب به میتوکندری ها) و رانولازین (مهارکننده بتا اکسیداسیون اسیدهای چرب در میتوکندری ها) احتمالا با افزایش غیرمستقیم اکسیداسیون گلوکز در زمان ایسکمی و رپرفیوژن موجب کاهش اندازه انفارکت می شوند. این مطالعه ، اثرات محافظتی اتوموکسیر و رانولازین را بر روی کاهش اندازه انفارکت نشان داد بدون آن که تفاوت معنی داری در این اثرات با هم داشته باشند. | fa_IR |
| dc.format.extent | 96 | |
| dc.format.mimetype | application/pdf | |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | دانشگاه علوم پزشکی اردبیل | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | مجله دانشگاه علوم پزشکی اردبیل | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | Journal of Ardabil University of Medical Sciences | en_US |
| dc.subject | اتوموکسیر | fa_IR |
| dc.subject | رانولازین | fa_IR |
| dc.subject | اندازه انفارکت | fa_IR |
| dc.subject | قلب ایزوله رت | fa_IR |
| dc.subject | تخصصي | fa_IR |
| dc.title | مقایسه اثرات محافظتی اتوموکسیر و رانولازین برروی اندازه انفارکت ناشی از ایسکمی رپرفیوژن در قلب ایزوله رت | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.type | مقاله اصیل | fa_IR |
| dc.citation.volume | 8 | |
| dc.citation.issue | 1 | |
| dc.citation.spage | 89 | |
| dc.citation.epage | 94 | |
