| dc.contributor.author | جباری, مصدق | fa_IR |
| dc.contributor.author | طالبی طاهر, مهشید | fa_IR |
| dc.contributor.author | آریافر, مصطفی | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1399-08-23T08:24:01Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2020-11-13T08:24:01Z | |
| dc.date.available | 1399-08-23T08:24:01Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2020-11-13T08:24:01Z | |
| dc.date.issued | 2012-06-01 | en_US |
| dc.date.issued | 1391-03-12 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | جباری, مصدق, طالبی طاهر, مهشید, آریافر, مصطفی. (1391). ال کارنیتین و نقش پیشگیری کننده آن در آسیب کلیوی ناشی از مواد حاجب در موش. مجله دانشگاه علوم پزشکی اردبیل, 12(2), 115-121. | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 2228-7280 | |
| dc.identifier.issn | 2228-7299 | |
| dc.identifier.uri | http://jarums.arums.ac.ir/article-1-133-fa.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/591752 | |
| dc.description.abstract | زمینه و هدف : آسیب کلیوی یکی از شایع ترین عوارض دریافت ماده حاجب بوده و منجر به افزایش مرگ و میر و هزینه های درمانی خواهد شد. ال کارنیتین باعث تسهیل انتقال اسیدهای چرب با زنجیره طولانی به داخل میتوکندری می شود با این مکانیسم کارنیتین باعث کاهش ذخائر ترکیبات اسیل کوانزیم A می شود که خود بالقوه سمی هستند. در این مطالعه به بررسی اثر محافظتی داروی ال کارنیتین درآسیب کلیوی ناشی از تجویز ماده حاجب در موشها پرداخته شد. روش کار: در این مطالعه تجربی 50 سر موش اسپراگ-دالی با وزن 230-140 گرم به صورت تصادفی انتخاب و در 5 گروه مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه کنترل، موشها روزانه نرمال سالین را به صورت داخل صفاقی به مدت 4 روز دریافت کردند و در گروههای بعدی تزریق توام یک سی سی ماده حاجب مگلومین به همراه به ترتیب دوزهای 200 و 80 میلیگرم بر کیلو گرم و در گروه آخر داروی ال کارنیتین با دوز 200 میلیگرم بر کیلوگرم به تنهایی تزریق گردید. بعد از 4 روز نمونه خون و بافت کلیه حیوانات جهت بررسی بیوشیمی و پاتولوژی به آزمایشگاه ارسال شد. یافته ها : در موشهای دریافت کننده بدون ال کارنیتین عملکرد کلیه کاهش معنی داری نسبت به گروه کنترل نشان داد (001/0= p ). گروه دریافت کننده توام مگلومین و ال کارنیتین با دوز 200 mg/kg/d کلیرانس کراتینین در پایان روز چهارم به طور معنی داری بالاتر از موشهای بدون دریافت کارنیتین بوده است (004/0= p ). تغییرات بافت شناسی قشر کلیه در گروه مگلومین و ال کارنیتین به ویژه با دوز 200 mg/kg/d ملایم تر بوده است. نتیجه گیری: بر اساس یافته های مطالعه انجام شده در موشهای دریافت کننده مگلومین، تزریق ال کارنیتین روزانه با دوزاژ 200 میلی گرم بر کیلو گرم باعث تخفیف در شدت نکروز توبولار و محافظت بیشتر عملکرد کلیوی گردید. | fa_IR |
| dc.format.extent | 100 | |
| dc.format.mimetype | application/pdf | |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | دانشگاه علوم پزشکی اردبیل | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | مجله دانشگاه علوم پزشکی اردبیل | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | Journal of Ardabil University of Medical Sciences | en_US |
| dc.subject | نکروز توبولارحاد | fa_IR |
| dc.subject | مواد حاجب | fa_IR |
| dc.subject | مگلومین | fa_IR |
| dc.subject | ال کارنیتین | fa_IR |
| dc.subject | تخصصي | fa_IR |
| dc.title | ال کارنیتین و نقش پیشگیری کننده آن در آسیب کلیوی ناشی از مواد حاجب در موش | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.type | مقاله اصیل | fa_IR |
| dc.citation.volume | 12 | |
| dc.citation.issue | 2 | |
| dc.citation.spage | 115 | |
| dc.citation.epage | 121 | |
