نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorبابایی, پروینfa_IR
dc.contributor.authorدمیرچی, ارسلانfa_IR
dc.contributor.authorپوررحیم قورقچی, آمنهfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T08:22:55Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T08:22:56Z
dc.date.available1399-08-23T08:22:55Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T08:22:56Z
dc.date.issued2016-07-01en_US
dc.date.issued1395-04-11fa_IR
dc.identifier.citationبابایی, پروین, دمیرچی, ارسلان, پوررحیم قورقچی, آمنه. (1395). اثر استروژن بر میزان چربی احشایی، سطح سرمی اُمنتین-1 و مقاومت انسولینی در موش صحرایی اوارکتومی شده. مجله دانشگاه علوم پزشکی اردبیل, 16(2), 189-199.fa_IR
dc.identifier.issn2228-7280
dc.identifier.issn2228-7299
dc.identifier.urihttp://jarums.arums.ac.ir/article-1-1101-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/591663
dc.description.abstractزمینه و هدف: کاهش استروژن پس از یائسگی با افزایش چربی احشایی و مقاومت انسولینی همراه است. افزایش چاقی شکمی و مقاومت انسولینی نیز سطح سرمی امنتین-1 را کاهش میدهد. هدف تحقیق حاضر، بررسی اثر استروژن بر چربی احشایی، اُمنتین-1 و مقاومت انسولینی در موش صحرایی اوارکتومی شده بود.  روش کار: 30 سرموش صحرایی ماده سیزده هفته ای (میانگین وزن 5±180 گرم) به روش تصادفی و بر اساس همگن سازی وزن بدن در گروه های اوارکتومی (20=n) و جراحی شم (10=n) قرار گرفتند. گروه اوارکتومی شامل دو زیرگروه اوارکتومی + استروژن درمانی (10=n) و اوارکتومی + شاهد تزریق (کنترل؛10=n) بود. استروژن درمانی شامل روزانه 30 میکروگرم 17-بتا استرادیول والرات محلول در 0.2میلی لیتر روغن کنجد به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، 3 روز در هفته به مدت هشت هفته، به روش زیرجلدی تزریق شد. گروه شاهد همان حجم روغن کنجد را به روش تزریق زیرجلدی دریافت کرد. چربی احشایی به روش جراحی باز استخراج و توزین شد. امنتین-1 با روش الایزا و مقاومت انسولینی با HOMA-IR اندازه گیری شد. داده ها با آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی تحلیل شد. یافته ها: وزن چربی احشایی گروه استروژن درمانی در مقایسه با شاهد تزریق 12.84 درصد کاهش یافت؛ ولیکن این کاهش معنی دار نبود. این درحالی است که وزن بدن گروه استروژن درمانی در مقایسه با شاهد تزریق 7.87 درصد کاهش معنی دار داشت؛ درحالیکه در گروه شاهد تزریق در مقایسه با شم 12.5 درصد افزایش معنی دار داشت. امنتین-1 گروه استروژن درمانی در مقایسه با شاهد تزریق 41 درصد افزایش معنی دار داشت؛ در حالی که در گروه شاهد تزریق در مقایسه با شم 13.9 درصد کاهش معنی دار داشت. گلوکز، انسولین و مقاومت انسولینی در گروه استروژن درمانی در مقایسه با شاهد تزریق، به ترتیب 51.16، 24.23 و 61.52 درصد کاهش معنی دار داشت (0.0001=p). نتیجه گیری: هشت هفته تزریق استروژن احتمالاً از طریق افزایش امنتین-1 سرمی، موجب کاهش وزن و بهبود مقاومت انسولینی در موش صحرایی اوارکتومی شده می شود.fa_IR
dc.format.extent157
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی اردبیلfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشگاه علوم پزشکی اردبیلfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Ardabil University of Medical Sciencesen_US
dc.subjectاستروژنfa_IR
dc.subjectچربی احشاییfa_IR
dc.subjectامنتین-1fa_IR
dc.subjectمقاومت انسولینیfa_IR
dc.subjectموش اوارکتومی شدهfa_IR
dc.subjectعمومىfa_IR
dc.titleاثر استروژن بر میزان چربی احشایی، سطح سرمی اُمنتین-1 و مقاومت انسولینی در موش صحرایی اوارکتومی شدهfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله اصیلfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی، مرکز تحقیقات سلولی و مولکولی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی- درمانی گیلان، رشت، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه گیلان، رشت، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه گیلان، رشت، ایرانfa_IR
dc.citation.volume16
dc.citation.issue2
dc.citation.spage189
dc.citation.epage199


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد