نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorشریفی, رسولfa_IR
dc.contributor.authorنظری, اکبرfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T08:22:49Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T08:22:49Z
dc.date.available1399-08-23T08:22:49Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T08:22:49Z
dc.date.issued2018-10-01en_US
dc.date.issued1397-07-09fa_IR
dc.identifier.citationشریفی, رسول, نظری, اکبر. (1397). مطالعه عوامل موثر بر حساسیت به انسولین و ماتریکس متالوپروتئینازها در زنان مبتلا به آرتریت روماتوئید. مجله دانشگاه علوم پزشکی اردبیل, 18(3), 397-409. doi: 10.29252/jarums.18.3.397fa_IR
dc.identifier.issn2228-7280
dc.identifier.issn2228-7299
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.29252/jarums.18.3.397
dc.identifier.urihttp://jarums.arums.ac.ir/article-1-1562-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/591654
dc.description.abstractزمینه و هدف: متالوپروتئینازهای ماتریکس (MMP) از مهمترین عوامل تجزیه کننده غضروف در آرتریت روماتوئید می‫باشند که افزایش سطح آنها می­تواند با تغییر در عوامل موثر بر حساسیت انسولین همراه شود. لذا مطالعه حاضر به اندازه گیری سطح ‫MMPها، شاخص حساسیت به انسولین و فاکتورهای موثر بر آن در زنان چاق مبتلا به آرتریت روماتوئید و ارتباط بین آنها پرداخته است.   روش کار: در این مطالعه 50 زن چاق مبتلا به آرتریت روماتوئید که به مرکز کلینیک شیخ الرئیس و بیمارستان سینا در شهر تبریز مراجعه کرده بودند، به عنوان گروه مورد و 50 نفر فرد چاق سالم به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شدند. پس از تعیین وزن، مقادیر 1MMP-، 3MMP-، 13MMP-، انسولین، لپتین، ویسفاتین، رزیستین و گلوکز بصورت ناشتا با استفاده از کیت الایزا و پارس آزمون اندازه گیری شدند. از آنالیز واریانس یکطرفه برای آنالیز آماری داده­ها و از آزمون همبستگی پیرسون به منظور ارزیابی ارتباط بین متغیرها استفاده شد (0/05<p). یافته­ها: در مطالعه حاضر میانگین سطح 1MMP- (0/008=p)، 3 MMP-­(0/015p=  ) و 13 MMP- (0/001=p) در گروه مورد در مقایسه با گروه کنترل افزایش معناداری را نشان داد. همچنین شاخص حساسیت به انسولین (HOMA-IR) در گروه مورد در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معنی داری را نشان نداد (0/21=­p). در گروه مورد در مقایسه با گروه کنترل میانگین سطح لپتین، رزیستین و ویسفاتین افزایش معناداری (به ترتیب 0/00=­p، 0/00= pو24 0/0=p) داشت، ولی اختلاف سطح انسولین (231 /0=p) و گلوکز (430 /0=p) افزایش معناداری را نشان نداد. بین انسولین و MMPها، همبستگی منفی و با سایر پارامترهای موثر بر حساسیت به انسولین همبستگی مثبت حاکم است. نتیجه گیری:مطالعه ما نشان داد  سطح MMP ها و نیز سطح برخی از شاخص­های موثر بر حساسیت به انسولین در این بیماران، افزایش می­یابد. همچنین بین متالوپروتئینازهای ماتریکس و برخی از فاکتورهای موثر بر حساسیت به انسولین از جمله رزیستین و ویسفاتین همبستگی معنادار مثبت وجود دارد.  fa_IR
dc.format.extent419
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی اردبیلfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشگاه علوم پزشکی اردبیلfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Ardabil University of Medical Sciencesen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.29252/jarums.18.3.397
dc.subjectآرتریت روماتوئیدfa_IR
dc.subjectانسولینfa_IR
dc.subjectرزیستینfa_IR
dc.subjectویسفاتینfa_IR
dc.subjectلپتینfa_IR
dc.subjectمتالوپروتئینازهای ماتریکسfa_IR
dc.subjectبیوشیمیfa_IR
dc.titleمطالعه عوامل موثر بر حساسیت به انسولین و ماتریکس متالوپروتئینازها در زنان مبتلا به آرتریت روماتوئیدfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله اصیلfa_IR
dc.contributor.departmentگروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، واحد اهر، دانشگاه آزاد اسلامی، اهر، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentگروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، واحد اهر، دانشگاه آزاد اسلامی، اهر، ایران.fa_IR
dc.citation.volume18
dc.citation.issue3
dc.citation.spage397
dc.citation.epage409


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد