نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorآقائی شهسواری, محمدfa_IR
dc.contributor.authorنوروزیان اول, مسعودfa_IR
dc.contributor.authorویسی, پگاهfa_IR
dc.contributor.authorارگانی, حسنfa_IR
dc.contributor.authorرشتچی زاده, نادرهfa_IR
dc.contributor.authorقربانی حق جو, امیرfa_IR
dc.contributor.authorعابدی آذر, سیماfa_IR
dc.contributor.authorوطنخواه, امیر منصورfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T08:20:40Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T08:20:42Z
dc.date.available1399-08-23T08:20:40Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T08:20:42Z
dc.date.issued2008-06-01en_US
dc.date.issued1387-03-12fa_IR
dc.identifier.citationآقائی شهسواری, محمد, نوروزیان اول, مسعود, ویسی, پگاه, ارگانی, حسن, رشتچی زاده, نادره, قربانی حق جو, امیر, عابدی آذر, سیما, وطنخواه, امیر منصور. (1387). تعیین اثرات انالاپریل و لوزارتان بر روی پروتئین فاز حاد و آنتی اکسیدان توتال در بیماران پیوند کلیه مطابق با پلی مورفیسم های سیستم رنین ـ آنژیوتانسین. مجله دانشگاه علوم پزشکی اردبیل, 8(2), 117-126.fa_IR
dc.identifier.issn2228-7280
dc.identifier.issn2228-7299
dc.identifier.urihttp://jarums.arums.ac.ir/article-1-323-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/591505
dc.description.abstractزمینه و هدف: فعالیت سیستم رنین ـ آنژیوتانسین بر میزان استرس اکسیداتیو و مارکرهای التهابی موثر است، این مطالعه اثرات انالاپریل و لوزارتان را بر روی مارکرهای مذکور مطابق پلی مورفیسم یاد شده در بیماران پیوند کلیه مورد ارزیابی قرار می دهد. روش کار: در این مطالعه بعد از تعیین ژنوتیپ های سیستم رنین ـ آنژیوتانسین شامل ژنوتیپ آنزیم مبدل آنژیوتانسین (I/D)، آنژیوتانسینوژن (M235T) و رسپتور نوع 1 آنژیوتانسین II ( All66C) توسط PCR، 76 بیمار، به چهار گروه تقسیم شدند. گروه اول 17 بیمار و گروه دوم 24 بیمار به ترتیب، روزانه با انالاپریل10 میلی گرم و لوزارتان 50 میلی گرم درمان شدند. گروه سوم به عنوان کنترل مثبت شامل 17 بیمار هردو دارو را با همان دوز دریافت نمودند و در نهایت گروه چهارم شامل 18 بیمار به عنوان کنترل منفی هیچ دارویی دریافت نکردند. پروتئین فاز حاد و آنتی اکسیدان توتال به عنوان معیارهای التهابی و استرس اکسیداتیو بعد از دو ماه درمان اندازه گیری شدند. سپس بعد از 2 هفته دوره wash out، گروههای انالاپریل و لوزارتان به عنوان یک طرح متقاطع cross-over جایگزین همدیگر شدند. بیماران برای 8 هفته دیگر پیگیری شدند و در انتهای دوره، سطوح مارکرهای مذکور مجددا چک شدند. یافته ها: بعد از 2و 4 ماه درمان سطوح پروتئین فاز حاد و آنتی اکسیدان توتال به طور معنی داری در گروههای درمانی مذکور تغییر کرد (p<0/05). اگر چه بیماران با ژنوتیپ CC پلی مورفیسم رسپتور نوع 1 آنژیوتانسینII ، سطح پروتئین فاز حاد پائین تری (p=0/04) داشتند، اما پلی مورفیسمهای سیستم رنین ـ آنژیوتانسین تأثیر معنی دار آماری در کاهش مارکرهای مذکور متعاقب درمان با داروهای یاد شده را نداشتند (p>0/05).نتیجه گیری: انالاپریل و یا لوزارتان توانستند اندازه سطوح پروتئین فاز حاد و آنتی اکسیدان توتال را بدون توجه به ژنوتیپهای سیستم رنین ـ آنژیوتانسین تغییر دهند.fa_IR
dc.format.extent404
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی اردبیلfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشگاه علوم پزشکی اردبیلfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Ardabil University of Medical Sciencesen_US
dc.subjectانالاپریلfa_IR
dc.subjectلوزارتانfa_IR
dc.subjectپلی مورفیسم های سیستم رنین ـ آنژیوتانسینfa_IR
dc.subjectپروتئین فاز حادfa_IR
dc.subjectآنتی اکسیدان توتالfa_IR
dc.subjectپیوند کلیهfa_IR
dc.subjectتخصصيfa_IR
dc.titleتعیین اثرات انالاپریل و لوزارتان بر روی پروتئین فاز حاد و آنتی اکسیدان توتال در بیماران پیوند کلیه مطابق با پلی مورفیسم های سیستم رنین ـ آنژیوتانسینfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله اصیلfa_IR
dc.citation.volume8
dc.citation.issue2
dc.citation.spage117
dc.citation.epage126


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد