نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorلطفی نژاد, شیرینfa_IR
dc.contributor.authorرشیدی, تورجfa_IR
dc.contributor.authorعشقی, محمد جوادfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T08:20:02Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T08:20:03Z
dc.date.available1399-08-23T08:20:02Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T08:20:03Z
dc.date.issued2003-12-01en_US
dc.date.issued1382-09-10fa_IR
dc.identifier.citationلطفی نژاد, شیرین, رشیدی, تورج, عشقی, محمد جواد. (1382). فراوانی تومورهای بدخیم پوستی در بیماران مراجعه کننده به مراکز بهداشتی - درمانی شهرستان ارومیه. مجله دانشگاه علوم پزشکی اردبیل, 3(4), 33-38.fa_IR
dc.identifier.issn2228-7280
dc.identifier.issn2228-7299
dc.identifier.urihttp://jarums.arums.ac.ir/article-1-514-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/591464
dc.description.abstract  زمینه و هدف: تومورهای بدخیم پوست در زمره شایعترین سرطان ها در تمام جهان می باشند . در کشور ایران به دلیل وجود آفتاب نافذ و طولانی در اغلب روزهای سال و با توجه به این که اکثریت مردان و زنان روستایی را کشاورزان تشکیل می دهند و بنابه مقتضیات شغلی در معرض تاثیر مداوم اشعه آفتاب هستند ، شیوع این گونه ضایعات بالا است . هدف از مطالعه حاضر ارزیابی فراوانی تومورهای بدخیم پوستی در ارومیه بود.   روش کار: مطالعه به صورت گذشته نگر و توصیفی و از فروردین سال 1370 تا فروردین سال 1380 اجرا گردید. در این مطالعه با مراجعه به مراکز پاتولوژی در سطح شهرستان ارومیه حدود 61496 گزارش پاتولوژی مورد بررسی قرار گرفت که از این تعداد 1099 بیمار با پاتولوژی تومور بدخیم پوستی شامل کارسینوم سلول بازال (BCC) ، کارسینوم سلول اسکواموس (SCC) و ملانوم بدخیم پوستی (CMM) شناسایی و از نظر شاخص های سن، جنس، شغل، محل ضایعه و محل سکونت بررسی شد ند . در مواردی که اطلاعات ناقص بود با مراجعه به مرکز ثبت سرطان در معاونت بهداشتی استان تا حد امکان اطلاعات تکمیل گردید .   یافته ها : از مجموع 1099 مورد ، 1076 بیمار (9/97%) ضایعه منفرد و 23 بیمار (1/2%) ضایعات متعدد داشتند. نسبت مرد به زن در کل تومورهای پوستی 7/1 به یک بود . بیشترین درصد بیماران را (02/28 % ) کشاورزان تشکیل می دادند. شایع ترین محل در مورد BCC روی بینی (2/26%) ، در مورد SCC اطراف دهان (78/36%) و در مورد CMM اندام ها (09/45%) بود. در مقایسه ، BCC در نیمه فوقانی و SCC در نیمه تحتانی صورت شایع تر بود. اکثریت بیماران در دهه سنی 69-60 سال قرار داشتند. از نظر نوع تومور BCC با فراوانی 62/71 % شایع تر بود. از نظر محل سکونت 61/52 % مراجعین اهل ارومیه و بقیه اهل سایر شهرها بودند. در مقایسه انواع مختلف تومورهای مورد مطالعه در 5 سال اول و دوم ، به طور متوسط افزایش 25 % در فراوانی تومورها مشاهده شد .   نتیجه گیری: با توجه به افزایش شیوع سرطان های پوستی در این منطقه ضروری است اقدامات لازم جهت پیشگیری، کاستن عوامل خطر زا و تشخیص زود رس این نوع تورمورها انجام گیرد.fa_IR
dc.format.extent1550
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی اردبیلfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشگاه علوم پزشکی اردبیلfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Ardabil University of Medical Sciencesen_US
dc.subjectتورمورهای بدخیم پوستfa_IR
dc.subjectکارسینوم سلول بازالfa_IR
dc.subjectکارسینوم سلول اسکواموسfa_IR
dc.subjectملانوم بدخیم پوستیfa_IR
dc.subjectتخصصيfa_IR
dc.titleفراوانی تومورهای بدخیم پوستی در بیماران مراجعه کننده به مراکز بهداشتی - درمانی شهرستان ارومیهfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله اصیلfa_IR
dc.citation.volume3
dc.citation.issue4
dc.citation.spage33
dc.citation.epage38


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد