نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorعدالتخواه, حسنfa_IR
dc.contributor.authorبیرون بر فتحی, زهراfa_IR
dc.contributor.authorخوش نویس, نگارfa_IR
dc.contributor.authorصادقیه اهری, سعیدfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T08:18:25Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T08:18:26Z
dc.date.available1399-08-23T08:18:25Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T08:18:26Z
dc.date.issued2018-07-01en_US
dc.date.issued1397-04-10fa_IR
dc.identifier.citationعدالتخواه, حسن, بیرون بر فتحی, زهرا, خوش نویس, نگار, صادقیه اهری, سعید. (1397). مقایسه اثر توام درمانی «فلوتامید، سیپروترون کامپاند» با «فلوتامید، داکسی سایکلین» در آکنه شدید خانم‫ها. مجله دانشگاه علوم پزشکی اردبیل, 18(2), 261-269. doi: 10.29252/jarums.18.2.261fa_IR
dc.identifier.issn2228-7280
dc.identifier.issn2228-7299
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.29252/jarums.18.2.261
dc.identifier.urihttp://jarums.arums.ac.ir/article-1-1592-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/591353
dc.description.abstractزمینه و هدف: در سال‫های اخیر فرضیه بکارگیری انتی اندروژن ها به طور فزاینده ای در درمان آکنه خانمها مطرح شده است. یکی از این رده داروها فلوتامید است ولی شواهد قوی از اثر بخشی درمان با فلوتامید در درمان آکنه خانم ها وجود ندارد. هدف این مطالعه مقایسه اثر درمان توام «فلوتامید، سیپروترون کامپاند» با «فلوتامید، داکسی سایکلین» در آکنه نوع شدید خانم‫ها بود. روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی،بیماران در دو گروه 30 نفره درمانی، توام «فلوتامید، سیپروترون کمپاند» با «فلوتامید، داکسی سایکلین» شرکت داده شدند و برای مدت شش ماه پیگیری شدند. هر دو گروه کلیندامایسین موضعی 1% نیز روزانه دو بار دریافت نمودند. از شمارش تعداد ضایعات، تغییرات اندیکس شدت و درجه بندی آکنه برای ارزیابی بیماران استفاده گردید. رضایتمندی بیماران نیز ارزیابی گردید. یافته ها: میانگین سنی در گروه توام «فلوتامید، داکسی سایکلین» 4/67±19/4 و در گروه توام «فلوتامید، سیپروترون کامپاند» 3/11±19/06 بود. این اختلاف از نظر آماری معنی دارنبود. میانگین اندیکس شدت آکنه در شروع مداخله بین دو گروه با سطح معنی داری برابر 0/7 تفاوت معنی داری نداشت.میانگین اندیکس شدت آکنه در شروع درمان در گروه توام «فلوتامید، داکسی سایکلین»، از 155/4±306/07 و در انتهای درمان به 19/5±19/50 و در توام «گروه فلوتامید، سیپروترون کمپاند»، از 151/2±293/2و در انتهای درمان به 21/8±10/5 کاهش یافت. این تفاوت از نظر آماری معنی‫دار نبود. نتیجه گیری: هر دو گروه توام درمانی، در درمان آکنه نوع شدید موثر بودند و احتمالاً بتواند جایگزینی برای درمان‫های رایج آکنه های نوع شدید باشد.       fa_IR
dc.format.extent127
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی اردبیلfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشگاه علوم پزشکی اردبیلfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Ardabil University of Medical Sciencesen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.29252/jarums.18.2.261
dc.subjectآکنه ولگاریسfa_IR
dc.subjectدرمان توامfa_IR
dc.subjectداکسی سایکلینfa_IR
dc.subjectفلوتامیدfa_IR
dc.subjectسیپروترون کمپاندfa_IR
dc.subjectعمومىfa_IR
dc.titleمقایسه اثر توام درمانی «فلوتامید، سیپروترون کامپاند» با «فلوتامید، داکسی سایکلین» در آکنه شدید خانم‫هاfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله اصیلfa_IR
dc.contributor.departmentگروه پوست، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اردبیل، اردبیل، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentپزشک عمومی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اردبیل، اردبیل، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentپزشک عمومی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اردبیل، اردبیل، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اردبیل، اردبیل، ایرانfa_IR
dc.citation.volume18
dc.citation.issue2
dc.citation.spage261
dc.citation.epage269


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد