اثر سیر و عصاره آن بر ممانعت از رشد سودوموناس آئروژینوزا

Abstract

سابقه و هدف: سیر یکی از قدیمی ترین گیاهانی است که در طی هزاران سال جهت درمان و پیشگیری از امراض و عفونت های مختلف استفاده می شد. سودوموناس آئروژینوزا مهمترین پاتوژن انسانی است که به چندین داروی ضد میکروبی مقاوم بوده و مشکلاتی را در درمان ایجاد می کند. مطالعه به منظور تاثیر سیر و عصاره آن بر روی باکتری مذکور، انجام گردید. مواد و روش ها: ابتدا سوش های استاندارد و بالینی سودوموناس آئروژینوزا تهیه و بعد از آماده سازی قطعات سیر با وزن های مختلف 0.5، 1، 1.5 و 2 گرم (بصورت تازه، منجمد و حرارت دیده) و همچنین تهیه سوسپانسیون میکروبی با کدورتی مطابق با محلول 0.5 مک فارلند، باکتری روی محیط مولرهینتون آگار، کشت و قطعات سیر نیز بر روی آن قرار داده و اتوگذاری شد. همینطور عصاره کلروفرمی سیر با غلظت های 70mg/ml و 50، 60، 40، 30 به روش Nathan agar well diffusion بر روی باکتری اثر داده شد و نیز MIC عصاره مذکور مورد آزمایش قرار گرفت. در انتها آنتی بیوگرام به روش دیسک دیفوژن بر روی سویه های مزبور، انجام شد. یافته ها: عصاره کلروفرمی سیر با غلظت 40mg/ml بر روی سویه های استاندارد سودوموناس آئروژینوزا اثر باکتریسیدال و با غلظت 35mg/ml اثر باکتریوستاتیک بر سویه های استاندارد و بالینی و غلظت 50mg/ml هاله ای به قطر 15mm معادل هاله عدم رشد در اطراف دیسک 10 میکروگرمی جنتامایسین داشته است. قطعات سیر با وزن های مختلف سبب مهار رشد باکتری شده، بویژه هاله عدم رشد در اطراف قطعات منجمد، به طرز مشهودی بزرگتر بود. ولی قطعات حرارت دیده، کمترین تاثیر را بر روی سویه های استاندارد سودوموناس آئروژینوزا داشته است. نتیجه گیری: عصاره کلروفرمی سیر با غلظت 50mg/ml قادر است. هاله عدم رشدی معادل دیسک 10 میکروگرمی جنتامایسین ایجاد کند و از آنجایی که قطعات سیر بویژه در حالت انجماد نیز می توانند رشد سودوموناس آئروژینوزا را مهار نمایند، توصیه می گردد تحقیقات بیشتری در ارتباط با غلظت موثره عصاره (آلیسین) بر روی پاتوژن ها و نیز استفاده از عصاره به صورت پماد، کرم و صابون جهت ضد عفونی زخم های میکروبی بویژه سودومونایی انجام گیرد.