کاربرد لاپاراسکوپی تشخیصی در نازایی اولیه و ثانویه

Abstract

سابقه و هدف: نازایی یکی از مشکلات مهم بهداشتی-درمانی جامعه می باشد و حدود 15-10% زوجین در سنین باروری از این معضل رنج می برند. بسته به علل نازایی، روش های تشخیصی و درمانی متفاوتی از جمله لاپاراسکوپی برای آن وجود دارد. با توجه به عوارض بالای لاپاراسکوپی، این مطالعه به منظور ارزیابی لاپاراسکوپی در تشخیص علل نازایی انجام گرفت. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت توصیفی-تحلیلی و مقطعی بر روی پرونده های 221 بیمار نازای مراجعه کننده به مرکز نازایی فاطمه زهرا (س) بابل طی سال های 79-1376 انجام گرفته است. این بیماران در مسیر ارزیابی علت ناباروری تحت لاپاراسکوپی تشخیصی قرار گرفته اند. لذا اطلاعات موجود از پرونده های آنها گردآوری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: براساس اطلاعات بدست آمده 77% زنان نازایی اولیه و بقیه نازایی ثانویه داشتند. شایع ترین ریسک فاکتور، هیستروسالپنگوگرافی غیر طبیعی بود که در نازایی اولیه (44%) بیشتر از نازایی ثانویه (33%) است. فراوانترین یافته غیر طبیعی لاپاراسکوپی در نازایی اولیه و ثانویه به ترتیب چسبندگی لگنی 24% و 27% و انسداد لوله یکطرفه 17% و 25% بودند. همچنین گزارش لاپاراسکوپی بدنبال هیستروسالپنگوگرافی غیر طبیعی، 27% طبیعی و 73% غیر طبیعی بود (P<0.001). میزان صحت تشخیصی هیستروسالپنگوگرافی نسبت به لاپاراسکوپی 67% می باشد. نتیجه گیری: با توجه به اینکه شایعترین عامل نازایی، چسبندگی لگنی و انسداد لوله ها می باشد، پیشنهاد می شود لاپاراسکوپی در زنانی که نازایی اولیه داشته و هیستروسالپنگوگرافی طبیعی دارند و نیز هیچ عامل خطر دیگری ندارند با تاخیر انجام شود.