سندرم فاست قفل شده در ضربه های مهره های گردنی

Abstract

سابقه و هدف: مهره های گردنی متحرک ترین قسمت ستون فقرات می باشند، با توجه به کم بودن ساختمان های حمایتی، این ناحیه بیشتر در معرض آسیب های تروماتیک بوده و یکی از آسیب های شایع سرویکال شکستگی و دررفتگی فاست می باشد. این آسیب ممکن است یک طرفه و یا دو طرفه باشد. درمان اولیه جااندازی بسته مهره با گذاشتن کشش جمجمه می باشد، در مواردی که به علت گیر کردن فاست های آسیب دیده، با حداکثر کشش هم امکان پذیر نبوده، که این حالت را سندرم فاست قفل شده گویند. اقدام مناسب و درست درمانی جااندازی باز به روش جراحی می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه گذشته نگر طی مدت سه سال از میان تمامی بیمارانی که به علت ترومای ستون فقرات به مرکز اورژانس مراجعه داشته اند انجام شد از 274 بیمار بستری شده با تشخیص ضربه مهره های گردنی 19 بیمار با تشخیص سندرم فاست قفل شده بستری شده بودند که مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: از این 19 بیمار 12 مورد مرد و بقیه زن بوده اند. شایعترین علت آسیب بیماران، سقوط از بلندی بوده و بیشتر آنها در دهه دوم و سوم عمر بوده اند. شایعترین یافته در این بیماران درد گردن می باشد. 12 بیمار بدون علائم عصبی، 4 بیمار با علائم عصبی ناقص و 3 بیمار دارای علائم عصبی کامل بودند. نتیجه گیری: در درمان بیماران با سندرم فاست قفل شده متدهای مختلف از جمله وایرینگ اینتراسپینوس و وایرینگ اینترفاست و اخیرا از پلیت که در توده های طرفی، پیچ می شود، استفاده شد که نتایج مطلوبی داشت.