بررسی اثر انگشتان دست بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد در استان های مازندران و گلستان

Abstract

سابقه و هدف: شناخت عوامل خطرساز در پیشگیری از انفارکتوس میوکارد مفید می باشد. در تعداد زیادی از بیماران هیچ عامل خطرساز زمینه ای وجود ندارد، بلکه وجود سابقه خانوادگی و ژنتیکی اهمیت دارد. بدین منظور انواع آثار نوک انگشتان دست در مبتلایان به انفارکتوس میوکارد به عنوان شاخصی از استعداد ژنتیکی مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: این مطالعه روی 900 بیمار مبتلا به انفارکتوس میوکارد قدیمی یا جدید مراجعه کننده به بیمارستان های وابسته به دانشگاه های علوم پزشکی بابل، ساری، گرگان انجام شده که با 900 فرد شاهد که هیچ یافته ای به نفع انفارکتوس میوکارد نداشتند مقایسه شدند. از هر دو گروه به روش معمول اداره آگاهی انگشت برداری از ده انگشت دست انجام و نتایج حاصله، توسط کارشناسان متخصص انگشت نگاری تفسیر شد. سپس نتایج حاصله با استفاده از آزمون مجذور کای و تست Z مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: 55.3% بیماران مذکر و بقیه مونث بودند. در گروه بیماران 7.2% اثر انگشتان نوع کمانی، 46.8% نوع کیسه ای و 46% نوع پیچشی بود. در حالی که این موارد در گروه شاهد به ترتیب 3.7%، 50.7%، 45.5% بود که بیانگر تفاوت معنی داری در نوع کمانی، بین دو گروه می باشد. همچنین افزایش بارزی نیز در نوع کمانی اثر انگشتان شست، نشانه و حلقه دست چپ دیده شد (P<0.0001). نتیجه گیری: طبق نتایج این مطالعه بین انواع کمانی اثر انگشتان دست و بروز انفارکتوس میوکارد ارتباط آماری معنی داری وجود دارد، که بویژه در انگشتان شست، نشانه و حلقه دست چپ بارز می باشد. بنابراین بررسی طرح های اثرات انگشتان دست می تواند در کشف زودرس افراد مستعد به انفارکتوس میوکارد بویژه در غیاب عوامل خطرساز انفارکتوس میوکارد مفید باشد.