بررسی نتایج آزمون های انعقادی نمونه های خون بدست آمده از کاتترهای وریدهای محیطی هپارین لاک و سالین لاک شده و مقایسه آن با روش نمونه گیری مستقیم

Abstract

سابقه و هدف: استفاده از یک روش نمونه گیری برای دستیابی به نتیجه صحیح، از اهداف همه کارکنان درمانی می باشد. بدین جهت برای جلوگیری از نمونه گیری های مکرر وریدی در بیماران دریافت کننده هپارین که نیاز به کنترل روتین PT و PTT دارند، دو روش نمونه گیری از کاتترهایی که بطریق هپارین یا سالین شستشو می شوند باهم مقایسه شده اند. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 60 بیمار به دو گروه تقسیم شده و کاتتر وریدی یک گروه 30 تایی با سالین هپارینه و کاتتر گروه دیگر با نرمال سالین تحت شستشو قرار گرفت. از هر بیمار دو نمونه خون، یکی از ورید با سوزن و دیگری از کاتتر پس از آسپیره کردن دو میلی لیتر از آن گرفته شد. تست PT و PTT با دستگاه کواگولومتر انجام گردید. اطلاعات حاصله با نرم افزار SPSS تحزیه و تحلیل گردید و جهت مقایسه روش ها از آزمون T و Paired T استفاده گردید. یافته ها: براساس نتایج حاصله مقادیر PT در دو روش هپارین لاک و سالین لاک با نمونه گیری مستقیم تفاوت معنی دار آماری نداشته و مقادیر PTT حاصل از نمونه هپارین لاک با نمونه گیری مستقیم (P=0.000) و همچنین نتیجه PTT گرفته شده از هپارین لاک با سالین لاک تفاوت معنی دار داشته است (P=0.006). نتیجه گیری: براساس نتایج بدست آمده نمونه گیری از کاتتر وریدی سالین لاک، روش مناسب و قابل اعتمادی جهت انجام تست های انعقادی است ولی کاتترهای هپارینه برای نمونه گیری جهت تست های انعقادی مناسب نیستند. لذا پیشنهاد می شود که باتوجه به مزایای نرمال سالین در مقابل هپارین، جهت شستشوی کاتترهای محیطی، سالین بکاربرده تا بتوان از آنها نمونه گیری برای تست های انعقادی انجام داد.