اثر نانوذرات کرایزین در جلوگیری از رشد سلول های سرطانی MCF-7

Abstract

سابقه و هدف: کرایزین یک ترکیب طبیعی و فعال از لحاظ بیولوژیکی است که از گیاهان، عسل و پروپولیس استخراج می‌گردد. از آنجائیکه کرایزین دارای فعالیت­های فارماکولوژیکی از جمله خصوصیات آنتی‌اکسیدانی، ضدالتهابی و ضدسرطانی است. این مطالعه به منظور مقایسه اثر کرایزین و نانوذره آن بر سلولهای سرطان پستان(Michigan Cancer Foundation-7) انجام شد. مواد و روش­ها: در این مطالعه نانوذره کرایزین با استفاده از کیتوزان تهیه و در ادامه نانو ذره تهیه شده در آب حل شد و اثرات سایتوتوکسیسیتی غلظت‌های 20، 40 و 80 میکرومولار و کرایزین محلول در دی‌متیل سولفوکساید (DMSO) در همین غلظتها بر سلول‌های MCF7 بررسی شد. زیستایی سلول‌ها با استفاده از آزمایش سنجش MTT بعد از 24، 48 و 72 ساعت اندازه‌گیری و با زیستایی نمونه‌های کنترل مقایسه گردید. یافته ها: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که کرایزین و نانوذره کرایزین از رشد و تکثیر رده سلولی MCF7 سرطان پستان ممانعت نمود. این اثرات وابسته به غلظت کرایزین و نانو ذره آن بوده و نشان داده شد که نانو ذره کرایزین در غلظت 40 میکرومولار در 72 ساعت بعد از اثردهی بر سلولها با 0/001p< معنی­ دار می­باشد در صورتی که در همین غلظت در 48 و 24 ساعت بعد با 0/01p< معنی­دار می­باشد. IC50 نانوذره کرایزین تقریباً برابر با 40 میکرومولار می­باشد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که نانوذره کرایزین در محیط آزمایشگاهی، فعالیت ضدتکثیری بر روی سلول‌های سرطانی پستان از خود نشان داده و اثر آن از کرایزین بیشتر می­باشد.