نظرات دانشجویان از نحوه تدریس نظری در دانشگاه علوم پزشکی بابل، نیمسال اول تحصیلی 81-1380

Abstract

سابقه و هدف: یکی از روش های متداول جهت ارزیابی میزان موفقیت در دستیابی به اهداف غایی برنامه های آموزشی، ارزشیابی اساتید توسط دانشجویان است. در این مطالعه با بهره گیری از نظرات فراگیران، به بررسی نحوه تدریس نظری اساتید دانشگاه علوم پزشکی بابل پرداخته شده است. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت توصیفی-تحلیلی و به روش مقطعی بر روی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بابل در 8 رشته مختلف و در نیمسال اول تحصیلی 81-1380 انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه مدون مرکز توسعه آموزش پزشکی وزارت متبوع (با پایایی و روایی تایید شده و مقیاس درجه بندی لیکرت) بود که در هفته 16-14 ترم تحصیلی، بین تمامی دانشجویان به صورت سرشماری عمومی توزیع و در نهایت 4346 پرسشنامه جمع آوری گردید. اطلاعات جمع آوری شده پس از ورود به نرم افزار SPSS توسط تست های غیر پارامتری Kruskal-Wallis و ضرایب همبستگی اسپیرمن و پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین و انحراف معیار رضایتمندی دانشجویان از نحوه تدریس نظری (با حداقل صفر و حداکثر 4) (0.8±4.95) امتیاز بود که در دانشجویان پرستاری (3.26)، رادیولوژی (2.95)، اطاق عمل (2.94)، مامایی (2.94)، دندانپزشکی (2.88)، علوم آزمایشگاهی (2.68)، هوشبری (2.66) و پزشکی (2.66) بود. با آزمون Kruskal-Wallis میانگین رضایت از تدریس نظری در ارتباط با تمامی سوالات پرسشنامه معنی دار بدست آمد (P=0.000) و ضریب همبستگی اسپیرمن نیز بین سوالات پرسشنامه کاملا معنی دار بود (P=0.000). مطابق نظرات دانشجویان، حضور بموقع اساتید در کلاس (88.7%)، رعایت تناسب مطالب با سطح علمی فراگیران (78.3%)، اولویت تدریس مطالب ضروری (78.6%)، استفاده موثر از وسایل کمک آموزشی (62.4%)، تسلط بر موضوع درس (83.6%)، قدرت اداره و رهبری کلاس (84.5%) و ایجاد انگیزه برای تحقیق و پژوهش از جانب اساتید در (66.2%) موارد «خوب» ارزیابی گردید. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه اساتید باید با در نظر گرفتن تناسب علمی مطالب با فراگیران و اولویت تدریس مطالب ضروری و تاکید بر جنبه کاربردی آنها، از وسایل کمک آموزشی نیز بیشترین استفاده را ببرند.