مقایسه اثر عصاره آبی سنجد با ایبوپروفن بر بیان ژن های iNOSو COX2 در بافت غضروف مدل روماتوئید آرتریتی موش صحرایی

Abstract

سابقه و هدف: آرتریت روماتوئید بیماری خودایمنی است که توسط داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی درمان میشود. گیاهان دارویی خطرات کمتری نسبت به داروهای شیمیایی دارند یکی از گیاهان مورد استفاده در طب سنتی گیاه سنجد می باشد در مطاله حاضر جهت تائید خاصیت ضد التهابی این گیاه تاثیر عصاره سنجد بر بیان ژنهای COX2 وiNOS دخیل در التهاب مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش‌ها: این مطالعه تجربی بر روی 35 موش صحرایی نر نژاد ویستار در 5 گروه 7 تایی انجام شد. 7 موش به عنوان کنترل در نظر گرفته شد و بقیه طبق پروتکل CIA با تزریق کلاژن تیپ 2 به آرتریت روماتویید مبتلا شدند. یک گروه به عنوان شاهد تحت درمان قرار نگرفته و سه گروه دیگر به مدت 30 روز به صورت خوراکی با داروی ایبوپروفن با غلظت mg/kg15و عصاره آبی سنجد با غلظتmg/kg 350 و ترکیب این دو به صورت روزانه تحت درمان قرار گرفتند. سپس بیان ژن های COX2 و iNOS به روش Real time PCR اندازه گیری شد . یافته‌ها: تیمار با ایبوپروفن و عصاره آبی بیان ژن ها را کاهش داد، طوری که بیان iNOS درگروه ایبوپروفن (0/49±6/34) نسبت به گروه سنجد (0/61±7/71) کاهش بیشتر (001/0p<) و بیان COX2 در گروه سنجد (0/77±7/7) نسبت به گروه ایبوپروفن (0/68±9/93) کاهش بیشتری داشت (001/0p<) نتیجه‌گیری: براساس نتایج این مطالعه به نظر می­رسد عصاره آبی سنجد می تواند به صورت تکی یا همراه ایبوپروفن در درمان آرتریت روماتوئید استفاده شود.