نمایش مختصر رکورد

اثرات ضدتشنجی هسپرتین در مدل حیوانی تشنج القا شده با پنتیلن تترازول

dc.contributor.authorبرادران, سعیدهfa_IR
dc.contributor.authorقاسمی کاسمان, مریمfa_IR
dc.contributor.authorابراهیم پور, آناهیتاfa_IR
dc.contributor.authorاحمدیان, سید راحلهfa_IR
dc.contributor.authorپورامیر, مهدیfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T07:46:29Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T07:46:29Z
dc.date.available1399-08-23T07:46:29Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T07:46:29Z
dc.date.issued2018-11-01en_US
dc.date.issued1397-08-10fa_IR
dc.identifier.citationبرادران, سعیده, قاسمی کاسمان, مریم, ابراهیم پور, آناهیتا, احمدیان, سید راحله, پورامیر, مهدی. (1397). اثرات ضدتشنجی هسپرتین در مدل حیوانی تشنج القا شده با پنتیلن تترازول. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل, 20(11), 19-26. doi: 10.18869/acadpub.jbums.20.11.2fa_IR
dc.identifier.issn1561-4107
dc.identifier.issn2251-7170
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.18869/acadpub.jbums.20.11.2
dc.identifier.urihttp://jbums.org/article-1-8073-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/589007
dc.description.abstractسابقه و هدف: هسپرتین به عنوان فلاونوئید مهم مرکبات، دارای خواص فارماکولوژیکی متعددی از جمله اثرات آنتی اکسیدانی و ضدالتهابی است. در این مطالعه، اثرات  هسپرتین بر رفتار تشنجی و عملکرد آن بر ظرفیت تام آنتی اکسیدانی و شاخص پراکسیداسیون لیپید در مدل تشنج القا شده با پنتیلن تترازول بررسی  شده است. مواد و روش­ها: در این مطالعه تجربی، تعداد ۳۵ سر موش NMRI در پنج گروه ۷تایی کنترل، سالین و دوزهای ۱۰، ۲۰، ۵۰ میلی گرم/کیلوگرم هسپرتین تقسیم شدند. حیوانات به مدت هفت روز و به صورت خوراکی مداخلات مورد نظر را دریافت کردند. در روز هفتم، سی دقیقه پس از گاواژ، تشنجات  با تزریق داخل صفاقی تک دوز پنتیلن تترازول با دوز ۶۰ میلی گرم/کیلوگرم القا شد. پس از ثبت علائم رفتاری تشنج شامل تاخیر آغاز انقباضات میوکلونیک، تاخیر آغاز و طول دوره زمان تشنجات عمومی تونیک کلونیک و زمان مرگ، اندازه گیری ظرفیت تام آنتی اکسیدان(FRAP) و ماده واکنش پذیر اسید تیوباربیتوریک(TBARS) بافت هیپوکامپ انجام و مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها: پیش درمان با هسپرتین به طور معنی داری سبب افزایش تاخیر زمانی آغاز انقباضات میوکلونیک (هسپرتین ۵۰: ۳/۵۳±۲۲ ثانیه، ۰/۰۳۲=p)و تاخیر آغاز تشنجات عمومی تونیک کلونیک (هسپرتین ۱۰: ۱/۴۸±۲۱ ثانیه، ۰/۰۰۰۳p=؛ هسپرتین ۲۰: ۲/۶±۳۵/۸۳ ثانیه،۰/۰۰۱ p=؛ هسپرتین ۵۰: ۲/۳±۳۴/۵ ثانیه، ۰/۰۰۴ p=)گردید. اعمال هسپرتین در دوز ۱۰ میلی گرم بر کیلوگرم به صورت معنی داری سبب کاهش مقادیر TBARS در مقایسه با گروه سالین (۰/۰۰۳p<) و دوزهای ۲۰ و ۵۰ میلی گرم/کیلوگرم هسپرتین (۰/۰۰۰۱p<) گشت. هیچ­گونه تفاوت معنی داری در سطوح FRAP بین گروه های مختلف آزمایش مشاهده نشد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه بیانگر این است که هسپرتین ممکن است به عنوان درمان کمکی در بیماری صرع موثر باشد.fa_IR
dc.format.extent647
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی بابلfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابلfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Babol University Of Medical Sciencesen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.18869/acadpub.jbums.20.11.2
dc.subjectهسپرتینfa_IR
dc.subjectتشنجfa_IR
dc.subjectپنتیلن تترازولfa_IR
dc.subjectفیزیولوژیfa_IR
dc.titleاثرات ضدتشنجی هسپرتین در مدل حیوانی تشنج القا شده با پنتیلن تترازولfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeتجربیfa_IR
dc.contributor.departmentکمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentمرکز تحقیقات بیولوژی سلولی و مولکولی، پژوهشکده سلامت، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentمرکز تحقیقات علوم اعصاب، پژوهشکده سلامت، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایرانfa_IR
dc.contributor.department1- کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentمرکز تحقیقات بیولوژی سلولی و مولکولی، پژوهشکده سلامت، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایرانfa_IR
dc.citation.volume20
dc.citation.issue11
dc.citation.spage19
dc.citation.epage26


فایل‌های این مورد

Thumbnail
نام:
938B1BCE2F0F25466942EFEBC4E90B ...
اندازه:
647.9کیلوبایت
قالب:
PDF
توصیف:
FullText
دریافت مدرک

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد