تأثیر تاموکسیفن بر سلول های سرطانی پروستات در محیط آزمایشگاه

Abstract

سابقه و هدف: با توجه به شیوع بالای سرطان پروستات و تاثیر آندروژن ها در پیشرفت آن، این مطالعه به منظور بررسی اثرات مهاری تاموکسیفن بعنوان یک آنتی آندروژن، بر سرطان پروستات انجام شده است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی رده سلولی (PC۳) انسانی از انستیتو پاستور خریداری شد. غلظت های ۰، ۳/۲۵، ۷/۵، ۱۵، ۳۰ و ۶۰ میکرومولار تاموکسیفن بر روی سلولها اثر داده شد و تستهای زنده مانی، مهاجرت، کولونی زایی و تغییرات مورفولوژیک سلولی به ترتیب با روش های MTT، wound healing، کولونی زایی و رنگ آمیزی گیمسا بررسی شدند. یافته‌ها: مقدار IC۵۰ تاموکسیفن با غلظت ۱۵ میکرومولار و در زمان ۲۴ ساعت با ضریب رگرسیون ۹۰/۰ بدست آمد. نتایج نشان داد که تاموکسیفن بطور معنی داری باعث مهار تکثیر با ۰/۶±۷/۳ کلونی نسبت به ۱۰۰ کلونی کنترل (۰/۰۳p<) و مهاجرت با قطر شیار۱/۵±۲۷۸/۴ میکرومتر نسبت به ۰/۹±۸۹/۶۸ میکرومتر کنترل (۰/۰۱p<) در دوز ۱۵ میکرومولار می شود. درمان سلول ها با دوز ۱۵ میکرومولار نیز در مقایسه با گروه کنترل باعث ایجاد تغییرات در هسته و سیتوپلاسم و ایجاد آپوپتوز می گردد. نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه نشان داد که تاموکسیفن دارای اثرات مهاری معنی داری بر روی سلول PC۳ پروستات می باشد و می تواند بعنوان یک راه مناسب در جهت درمان سرطان پروستات مورد توجه قرار گیرد.