اثرعصاره هیدروالکلی آویشن بر افسردگی، درد و اختلالات حرکتی در مدل پارکینسون ایجادشده ازطریق 6- هیدروکسی دوپامین درموش‌های صحرایی

Abstract

سابقه و هدف: بیماری پارکینسون یک اختلال نوروپاتولوژیک شایع است که به علت دژنراسیون نورون‌های دوپامینرژیک بخش متراکم جسم سیاه ایجاد می‌شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر عصاره هیدروالکی آویشن بر برافسردگی،در دو اختلالات حرکتی ناشی از تزریق نوروتوکسین 6- هیدروکسی دوپامین در مدل پارکینسون در موش صحرایی نر می باشد.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی از 40 سر موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار با محدوده وزنی 250-200 گرم استفاده شد. موش‌های‌ صحرایی به صورت تصادفی به 5 گروه 8 تایی تقسیم شدند. گروه کنترل هیچ‌گونه ضایعه‌ای دریافت نکردند. گروه پارکینسونی (PD)، با تزریق یک طرفه 8 میکروگرم نوروتوکسین 6- هیدروکسی دوپامین در دﺳﺘﻪ ﻗﺪاﻣﯽ- ﻣﯿﺎﻧﯽ ﻣﻐﺰ (MFB) پارکینسونی شدند. گروه‌های سوم، چهارم و پنجم 7 روز پس از القای مدل پارکینسون با دوزهای 100، 200 و 400 عصاره آویشن به روش تجویز داخل معدی به مدت 14 روز تیمار شدند و سپس تست‌های رفتاری شامل تست کاتالپسی، شنای اجباری، روتارود، صفحه باز و صفحه داغ انجام شد.

یافته ها: ایجاد مدل پارکینسونی از طریق تزریق 6- هیدروکسی دوپامین به موش‌های صحرایی سبب القای رفتار افسردگی، اختلالات حرکتی و درد شد(003/0p=). تیمار موش‌های پارکینسونی توسط عصاره آویشن در غلظت‌های 100، 200 و 400 سبب افزایش معنی‌دار تحمل به درد شد. عصاره آویشن در غلظت 400 میلی‌گرم بر کیلوگرم سبب بهبود علایم حرکتی در تست کانالپسی شد(002/0p=).

نتیجه‌گیری: براساس نتایج این مطالعه عصاره آویشن سبب بهبود درد و اختلالات حرکتی ناشی از مدل پارکینسون شد ولی اثری بر افسردگی نداشت