مقاومت مایکوباکتریوم توبرکلوزیس به داروهای ایزونیازید و ریفامپین

Abstract

سابقه و هدف: بیماری سل خطرناکترین بیماری عفونی حال حاضر جهان است. ایزونیازید و ریفامپین از داروهای مهم خط اول درمان سل می باشند. مقاومت به این داروها در بسیاری از نقاط جهان رو به افزایش است. این مطالعه به منظور تعیین میزان مقاومت و حساسیت دارویی ایزونیازید و ریفامپین در بیماران مسلول مراجعه کننده به بخش سل مرکز بهداشت استان مازندران انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه مقطعی بر روی 1345 نفر مراجعه کننده به مرکز سل استان مازندران طی یکسال انجام شد. نمونه های تهیه شده از این افراد بر روی محیط لوین اشتاین جانسون کشت داده شدند. استخراج DNA از کلنی و تعیین مقاومت به ایزونیازید و ریفامپین با روش PCR به ترتیب با استفاده از پرایمر ژن های MUTB-gyrB، inhA، KatG و rpoB انجام شد. یافته ها: از 1345 نمونه، 65 نمونه کشت مثبت به دست آمد. با استفاده از پرایمر ژن MUTB-gyrB مشخص گردید که از این 65 نمونه، 59 نمونه مایکوباکتریوم توبرکلوزیس می باشند. مقاومت به ایزونیازید توسط پرایمر ژن inhA در 3 مورد (08/5%) و حساسیت به آن در 56 مورد (92/94%)، توسط پرایمر ژن KatG مقاومت در 4 مورد (77/6%) و حساسیت به آن در 55 مورد (23/93%) مشاهده شد. مقاومت با ریفامپین توسط پرایمر ژن rpoB در 1 مورد (7/1%) و حساسیت به آن نیز در 58 مورد (3/98%) رؤیت شد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که بیشترین مقاومت نسبت به داروی ایزونیازید وجود دارد و PCR روش مناسبی جهت شناسایی سویه های حساس و مقاوم به ایزونیازید و ریفامپین می باشد.