ارتباط بین بیماری‌های مزمن و ناتوانی در فعالیت‌های روزانه و فعالیت‌های ابزاری زندگی در سالمندان

Abstract

سابقه و هدف: ابتلا به بیماری­های مزمن از علل مهم ناتوانی در انجام فعالیت­های روزانه زندگی می­باشد. هدف از این مطالعه تعیین ارتباط بین بیماری­های­مزمن و ناتوانی در فعالیت­های روزانه و فعالیت­های ابزاری زندگی در سالمندان می­باشد. مواد و روش­ها: این مطالعه مقطعی بر روی سالمندان شهر امیرکلا انجام شد. مشخصات دموگرافیک (سن، جنس، سطح تحصلات و شغل)، فعالیت­های روزانه زندگی و فعالیت­های ابزاری­زندگی با استفاده از پرسشنامه جمع­آوری گردید. توانایی انجام فعالیت روزانه و ابزاری زندگی بصورت مستقل، به­کمک دیگران و کاملا وابسته دسته­بندی شد و در نهایت افراد کاملا وابسته و به­کمک دیگران در گروه افراد ناتوان قرار گرفتند. وجود بیماری­های­مزمن در فرد سالمند با مشاهده پرونده یا مدارک­پزشکی، مشخص و مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: از 1500­نفر سالمند واجد شرایط ورود به مطالعه، 832­نفر (55/5%) مرد و 668 نفر(44/5%) زن بودند. در این بررسی38 نفر(2/5 %) دچار ناتوانی در انجام فعالیت­های روزانه زندگی و 723 نفر (48/2­%) در انجام فعالیت­های ابزاری زندگی ناتوان بوده­اند. تعداد بیماری همراه (0/003p<، 1/46-1/08CI-95%=، 1/126OR=)، اختلال­شناختی (0/009p<، 6/508-1/308CI-95%=، 2/917OR=) و سن بالا با فعالیت روزانه زندگی ارتباط معنی داری داشته­اند. بین فعالیت ابزاری زندگی و جنس (0/000p<، 2/69-1/53CI-95%=، 0/029OR=)، سن (0/000p=)، سطح تحصیلات (0/000p=)، تعداد بیماری همراه (0/000p=، 1/28-1/13CI-95%=، 1/2OR=) و اختلال شناختی(0/000p=، 2/596-1/487CI-95%=، 1/965OR=) بیشترین ارتباط معنی داری وجود داشته است. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، ابتلا به بیماری­های­مزمن بخصوص ابتلا به اختلال شناختی از عوامل مؤثر ناتوانی در انجام فعالیت­های روزانه زندگی وفعالیت­های ابزاری زندگی می باشد.