| dc.contributor.author | سیدمجیدی،, مریم | fa_IR |
| dc.contributor.author | مطلب نژاد،, مینا | fa_IR |
| dc.contributor.author | فروغی،, رامین | fa_IR |
| dc.contributor.author | اصلانی, فرزین | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1399-08-23T07:45:36Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2020-11-13T07:45:37Z | |
| dc.date.available | 1399-08-23T07:45:36Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2020-11-13T07:45:37Z | |
| dc.date.issued | 2010-08-01 | en_US |
| dc.date.issued | 1389-05-10 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | سیدمجیدی،, مریم, مطلب نژاد،, مینا, فروغی،, رامین, اصلانی, فرزین. (1389). یافته های بالینی و هیستوپاتولوژیکی در 26 بیمار مبتلا به ضایعات لیکنوئید مخاط دهان. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل, 12(3), 72-78. | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 1561-4107 | |
| dc.identifier.issn | 2251-7170 | |
| dc.identifier.uri | http://jbums.org/article-1-3635-fa.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/588919 | |
| dc.description.abstract | سابقه و هدف: لیکن پلان یک بیماری مزمن پوستی مخاطی بواسطه سیستم ایمنی است که موجب آسیب به کراتینوسیتها در مخاط دهان می گردد. ضایعات لیکنوئید گروهی از ضایعات با اتیولوژی های متفاوت و تظاهرات کلینیکی و هیستوپاتولوژی مشترک هستند. این مطالعه جهت ارزیابی خصوصیات بالینی و هیستوپاتولوژیکی ضایعات لیکنوئید مخاط دهان و شیوع لیکن پلان در بیماران مبتلا به ضایعات لیکنوئید مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی بابل انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه مقطعی بر روی 26 بیمار مبتلا به ضایعات لیکنوئید دهان که در طی سال های 88-1386 به بخش بیماری های دهان دانشکده دندانپزشکی بابل مراجعه نمودند، انجام شد. بیماران از نظر سن، جنس، وجود ضایعات پوستی، سابقه بیماری سیستمیک، مصرف دارو، نوع و محل ضایعات مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: میانگین سن بیماران 4/12±8/42 سال بود. 8/30% (8 نفر) از بیماران مرد و 2/69% (18 نفر)، زن بودند. اکثر بیماران در دهه های سنی 4و 5 و 6 قرار داشتند. 2/46% (12 نفر) از بیماران دارای بیماری سیستمیک و 5/11% (3 نفر) دارای ضایعه پوستی بودند. 8/53% (14 نفر) از بیماران دارو مصرف می کردند. 73% (19 نفر) از بیماران نیز مدت زمان مشخصی برای ایجاد ضایعات عنوان کردند. بیشترین منطقه درگیر، مخاط باکال و بیشترین ضایعه مشاهده شده از نوع رتیکولار بود. 4/15%(4 مورد) از موارد تشخیص داده شده نیز دارای دیسپلازی بودند. نتیجه گیری: با توجه به بروز بالاتر ضایعات لیکنوئید دهانی در زنان در دهه های 4 تا 6 زندگی، بهتر است در معاینات بالینی مخاط دهان زنان نوجه بیشتری شود. هم چنین درصد قابل توجه وجود تغییرات دیسپلاستیکی در ضایعات لیکنوئید، لزوم پیگیری این بیماران را آشکار می سازد. | fa_IR |
| dc.format.extent | 225 | |
| dc.format.mimetype | application/pdf | |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | دانشگاه علوم پزشکی بابل | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | Journal of Babol University Of Medical Sciences | en_US |
| dc.subject | لیکن پلان | fa_IR |
| dc.subject | واکنشهای لیکنوئیدی | fa_IR |
| dc.subject | مخاط دهان | fa_IR |
| dc.subject | بیوشیمی | fa_IR |
| dc.title | یافته های بالینی و هیستوپاتولوژیکی در 26 بیمار مبتلا به ضایعات لیکنوئید مخاط دهان | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.type | تحلیلی | fa_IR |
| dc.citation.volume | 12 | |
| dc.citation.issue | 3 | |
| dc.citation.spage | 72 | |
| dc.citation.epage | 78 | |
