مقایسه دو روش اندازه گیری Glycolated hemoglobin در دو حالت ناشتا و غیر ناشتا

Abstract

سابقه و هدف: از شاخص های با ارزش برای شناسایی و درمان بیماران دیابتیک، اندازه گیری GHb) Glycolated Hemoglobin) می باشد که نشان دهنده میانگین گلوکز در طی 3-2 ماه گذشته است. روش های مختلفی برای اندازه گیری این شاخص وجود دارد (الکتروفورز، کالریمتریک، ...) که هرکدام مزایا و معایبی را دارا هستند. مواد و روش ها: این تحقیق یک مطالعه توصیفی-تحلیلی بوده و برای انجام طرح 30 فرد با نمونه گیری ساده از بین مراجعه کنندگان به بیمارستان شهید بهشتی بابل (سالم و دیابتیک) انتخاب و از آنان در دو حالت ناشتا و غیر ناشتا نمونه گیری بعمل آمد و مقدار GHb خون آنان به دو روش الکتروفورز و کالریمتریک اندازه گیری شد. یافته ها: میانگین GHb با روش الکتروفورز در حالت ناشتا 10.01% و در حالت غیر ناشتا 11.04% بوده است. میانگین این شاخص با روش کالریمتریک در حالت ناشتا 362.4nmol/gHb و در حالت غیر ناشتا 361.5nmol/gHb بوده است. تفاوت معنی داری بین میانگین GHb در دو حالت ناشتا و غیر ناشتا در روش کالریمتریک مشاهده نشد در حالی که این تفاوت در مورد روش الکتروفورز معنی دار بوده است (P<0.001). نتیجه گیری: با توجه به وجود اختلاف معنی دار بین میانگین GHb در دو حالت ناشتا و غیر ناشتا در روش الکتروفورز که روشی ساده تر می باشد، توصیه می شود که حتما از بیمار در حالت ناشتا خونگیری بعمل آید ولی در روش کالریمتریک مقدار GHb تحت تاثیر مقدار گلوکز خون در هنگام نمونه برداری نبوده، بنابراین نمونه گیری را در هر ساعتی از روز می توان انجام داد، ولی روش کالریمتریک روشی نسبتا وقت گیر بوده و کالیبراسیون باید به دقت صورت پذیرد.