مدل سازی مدت اقامت بیماران بستری شده در بیمارستان براساس توزیع پوآسن آمیخته

Abstract

سابقه و هدف: مدل بندی یکی از اساسی ترین روشهای تبیین متغیرهای آماری است که با استفاده از آن می توان به چگونگی توزیع متغیر پاسخ مورد نظر پی برد. جهت تحلیل داده هائی مانند مدت اقامت بیماران بستری شده در بیمارستان، شرایط نرمال بودن داده ها و همگنی واریانس های خطا برقرار نیست، بنابراین یا باید از روشهای ناپارامتریک و یا تصحیح کننده هائی همچون تغییر متغیر لگاریتمی متغیر پاسخ برای بدست آوردن خصوصیات پارامتریک استفاده کرد. تجربه نشان داده است در این مواقع توزیع های آمیخته تا حدود زیادی می تواند نیکوئی برازش مدل را بهبود بخشد. لذا هدف از این مطالعه معرفی مدل آمیخته پوآسن و بکار بردن مدل های رگرسیونی پوآسن آمیخته برای تبیین مقادیر مدت زمان اقامت بیماران در بیمارستان و بدست آوردن عوامل مؤثر بر این مدت زمان می باشد، همچنین مقایسه این مدل ها با مدل های رایج رگرسیونی در این گونه داده ها می باشد.مواد و روشها: در این مطالعه پس از معرفی مدل های آمیخته پوآسنی و رگرسیون حاصل از آنها، این مدل ها جهت داده های مدت اقامت بیماران در دو بخش داخلی و جراحی بیمارستان ولیعصر شهر اراک بکار برده شده است. متغیرهائی همانند سن, وضعیت تاًهل، محل تولد و محل زندگی به عنوان متغیرهای مستقل و متغیر مدت زمان اقامت بیماران در بیمارستان به عنوان متغیر پاسخ شمارشی برای کاربرد مدل در نظر گرفته شدند. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد با توجه به مقدار آماره Log-likelihood حاصل از مدل آمیخته پوآسنی و پراکندگی زیاد متغیر پاسخ، در بخش جراحی مدل آمیخته پوآسنی مدل مناسبی جهت تبیین مقادیر مدت اقامت بر اساس متغیرهای دیگر می باشد و در بخش داخلی متغیر پاسخ پراکندگی زیاد ندارد، بنابر این مدل پوآسن آمیخته به خوبی نمی تواند مقادیر مدت اقامت بیماران در این بخش را تبیین کند.نتیجه گیری: با توجه به ناهمگنی مقادیر مدت اقامت بیماران در بخش جراحی و مقدار آماره Log-likelihood حاصل از بکار بردن مدل, مدل آمیخته پوآسنی یک مدل مناسب جهت تبیین مقادیر مدت اقامت بیماران می باشد، در صورتیکه از مدل های معمولی استفاده شود مقدار آماره Log-likelihood بیشتر خواهد شد و عوامل معنادار کمتری در مدل موجود خواهند بود. کاربرد این مدل ها در مواردی که متغیر پاسخ شمارشی پراکندگی زیاد دارد, پیشنهاد می گردد.