داروهای تعدیل کننده استئوآرتریت

Abstract

خلاصه استئو آرتریت زانو یک بیماری شایع و یک عامل مهم ناتوانی در سالمندان است. درمانهای معمول برای این بیماری تاثیری بر سیر بیماری ندارند و فقط اثر علامتی دارند. در سالهای اخیر داروهائی بعنوان داروهای محافظت کننده غضروف مفصلی در درمان استئو آرتریت ارائه شده که در این زمینه گلوکزامین و کندروئیتین در مطالعات متعددی برای درمان استئو آرتریت خصوصا استئوآرتریت زانو با هدف کم کردن سرعت پیشروی بیماری مورد استفاده قرار گرفته اند که با نتایج متناقضی همراه بوده اند. در حالیکه در تعدادی از این مطالعات برای این داروها اثر محافظت کننده غضروفی بصورت جلوگیری از کاهش فاصله مفصلی و تسکین درد و خاصیت ضد التهابی ادعا شده است در تعدادی دیگر اثر این داروها با دارونما تفاوتی نشان نداده است. علت تفاوت نتایج مطالعات به دوز دارو، مدت درمان، اهداف درمان، نوع ترکیب گلوکزامین، و متدولوژی این مطالعات نسبت داده شده است. علاوه بر این داروهای دیگری مانند داروهای ضد استئوپروز، دیاسرین، سویا و تتراسیکلین ها نیز در تعدادی از مطالعات اثرات سودمند در درمان استئوآرتریت نشان داده اند. در این مطالعه با مرور مطالعات انجام شده و مقایسه نتایج آنها اندیکاسیون تجویز این داروها در استئو آرتریت بررسی شد.