تاثیر تزریق پیشگیرانه کورتیکواستروئید در کاهش درد سمت آلنار مچ دست در بیماران با شکستگی حاد خارج مفصلی دیستال رادیوس

Abstract

سابقه و هدف: شکستگی های دیستال رادیوس یکی از شایع ترین شکستگی ها بوده که از شایع ترین عوارض آن درد باقی مانده سمت آلنار مچ دست می باشد. برای درمان این عارضه ساده ترین راه پیشنهاد شده تزریق کورتیکواستروئید می باشد. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر تزریق کورتیکواستروئید در پیشگیری از درد سمت آلنار مچ دست در بیمارن با شکستگی دیستال رادیوس انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی 82 بیمار با شکستگی خارج مفصلی دیستال رادیوس که کاندید جا اندازی بسته و پین گذاری از راه پوست بودند، انجام شد. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و کورتیکو استروئید تقسیم گردیدند. گروه کورتیکو استروئید یک تزریق بتامتازون در اطراف استیلوئید آلنا قبل از جاندازی شکستگی دریافت کردند و گروه کنترل پلاسبو (39 نفر) بیماران تا شش ماه پس از عمل جراحی پیگیری شدند. شدت درد بیماران با شاخص آنالوگ چشمی سنجیده و مورد مقایسه قرار گرفت. IRCT: 201104062115N1 یافته ها: از 82 نفر که دوره پیگیری را به پایان رساندند، 39 نفر در گروه کنترل (پلاسبو) و 43 نفر در گروه کورتیکواستروئید قرار داشتند. میانگین سنی بیماران در گروه کنترل 62/13±39 سال و در گروه استروئید 23/13±42 سال بود. در پایان دوره سه ماهه پیگیری، تفاوت دو گروه از نظر تعداد افراد بدون درد سمت آلنار مچ دست معنی دار بود (12 نفر در گروه کورتیکواستروئید و 23 نفر در گروه کنترل، 038/0p=)، در حالی که در پیگیری شش ماهه اینگونه نبود (18 نفر در گروه کورتیکواستروئید و 23 نفر در گروه کنترل، 507/0p=)، ولی در هر دوی این زمان ها متوسط میزان اسکور درد در گروه کنترل بالاتر از گروه استروئید بود (89/1±39/2 در مقابل41/1±09/1 در پیگیری سه ماهه و 88/1±92/1 در مقابل 21/1±95/0 در پیگیری شش ماهه) (05/0p<). نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه بنظر می رسد تزریق کورتیکواستروئید بصورت پیشگیرانه باعث کاهش شدت درد سمت آلنار مچ دست در بیماران با شکستگی خارج مفصلی دیستال رادیوس می شود.