تاثیر برنامه مراقبت خانواده محور بر میزان دلبستگی مادران دارای نوزاد نارس

Abstract

سابقه و هدف: تولد نوزاد نارس با بستری طولانی مدت و جدایی از خانواده همراه است. بستری نوزاد نیز در ایجاد دلبستگی مادر و نوزاد و کیفیت مراقبتی که توسط مادر به نوزاد داده می شود، اثرگذار بوده و خطر مشکلات رفتاری تاخیری را افزایش می دهد. لذا این مطالعه با هدف تاثیر مراقبت خانواده محور بر میزان دلبستگی مادران دارای نوزاد نارس انجام گرفت.

مواد و روش­ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تعداد 60 مادر دارای نوزاد نارس با سن جنینی بین30 تا 36 هفته بستری در بخش مراقبتهای ویژه نوزادان بیمارستان مطهری به روش نمونه گیری غیر احتمالی در دسترس انتخاب و سپس به صورت تخصیص تصادفی در دو گروه کنترل و مداخله (هر گروه 30 نفر) قرار گرفتند. برنامه مراقبت خانواده محور بر روی گروه مداخله در سه مرحله در بدو شروع مراقبت از نوزاد، تا قبل از روز چهار بستری و قبل از ترخیص انجام شد و گروه کنترل تحت مراقبتهای معمول قرار گرفتند. میزان دلبستگی با استفاده از چک لیست دلبستگی آوانت که برای هر بُعد از رفتارهای دلبستگی حداقل نمره صفر و حداکثر، در رفتار مراقبتی (45)، مجاورتی (45) و احساسی (37) می­باشد، سنجیده شد. 3N2017021914454IRCT:

یافته ­ها: نمره کل دلبستگی مادر در گروه مداخله از 5/1±34/4 به 4/5±61/6 و در گروه کنترل از 4/2±33/1 به 3/7±37/8 رسید. بین دو گروه از لحاظ متغیر نمره کل دلبستگی بین مادر و نوزاد نارس اختلاف معنی داری وجود دارد (0/001>p).

نتیجه­ گیری: نتایج مطالعه نشان داد که اجرای برنامه مراقبت خانواده محور بیش از روش معمول مراقبتی منجر به افزایش دلبستگی مادر و نوزاد می شود.