شیوع آنتی HDV در حاملین مزمن ویروس هپاتیت B در بابل طی سال های 81-1379

Abstract

سابقه و هدف: ویروس هپاتیت D، یک ویروس RNA دار و ناقصی است که همراه با ویروس هپاتیت B انسان را درگیر می کند. آلودگی با ویروس هپاتیت B ممکن است بطور همزمان ایجاد شده و یا به حاملین مزمن آن اضافه شود. ویروس هپاتیت D باعث تسریع پیشرفت حاملین مزمن ویروس هپاتیت B به سمت هپاتیت مزمن فعال، سیروز و سرطان کبدی می شود. چون بیش از 3% جمعیت جامعه ما آلوده به ویروس هپاتیت B می باشند، این مطالعه به منظور تعیین شیوع Anti HDV در حاملین مزمن ویروس هپاتیت B در بابل انجام شده است. مواد و روش ها: این مطالعه به روش مقطعی در حاملین مزمن ویروس هپاتیت B که از طریق سازمان انتقال خون بابل شناسایی شده بودند و همچنین افراد آلوده خانواده آنها در طی سال های 81-1379 انجام شد. تشخیص Anti HDV در سرم این بیماری به روش ELISA انجام گردید. برای مقایسه نسبت ها از تست t، کای دو و تست دقیق فیشر استفاده شد. یافته ها: از 546 نفر حاملین بدون علامت ویروس هپاتیت B تعداد 319 نفر (%58.4) مرد و 227 نفر (%41.6) زن بودند. 489 نفر (%89.6) +Anti HBe با میانگین سنی 11.9±32.1 سال و 57 نفر (%10.4)، +HBe Ag با میانگین سنی 11.2±23.7 سال مورد بررسی قرار گرفتند. آنتی HDV در 6 نفر از مردها (%1.9) و در 5 نفر (%2.2) از زنان مثبت بود (P=0.769). آنتی HDV در 7 نفر (%1.4) از بیماران +Anti HBe و در 4 نفر (7%) از بیماران +HBe Ag مثبت بود (P=0.02). شیوع Anti HDV در کل بیماران 2% بود. نتیجه گیری: این بررسی نشان داد که ویروس هپاتیت D، در منطقه ما آندمیک است و شیوع آن در بیماران +HBe Ag بیشتر است. مطالعه شیوع آلودگی به این ویروس در افراد پر خطر جامعه توصیه می شود.