ارتباط استعمال سیگار و مواجهه شغلی با سروصدا بر افت شنوایی و نقص عضو شنوایی

Abstract

سابقه و هدف: کاهش شنوایی ناشی از سر و صدا یکی از شایع ترین بیماری های شغلی می-باشد. اساس و پایه اختلال شنوایی می تواند ترکیبی از عوامل مکانیکال و متابولیک باشد. از آنجائیکه بسیاری از علل مسبب کم شنوایی قابل پیشگیری می باشد. این مطالعه به منظور، ارزیابی اثر استعمال دخانیات بر کاهش شنوایی شغلی ناشی از سر و صدا و نقص عضو شنوایی انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه مقطعی بر روی 439 کارگر یکی از کارخانجات تولید لوازم خانگی حومه تهران انجام که در محیط کار با سر و صدای بیش از 85 دسی بل مواجهه داشتند، انجام شد. اطلاعات مورد نیاز از طریق مصاحبه با کارگران و انجام تست شنوایی PTA جمع آوری شد. کارگران به دوگروه سیگاری و غیرسیگاری تقسیم شده و افت شنوایی بر اساس دو مدل اختلاف بیشتر از 30 دسی بل بین فرکانس های 1000 و 4000 هرتز و آستانه شنوایی بیشتر از 25 دسی بل در فرکانس 4000 هرتز در دو گروه مقایسه شد. یافته ها: فراوانی افت شنوایی در کارگران سیگاری بیشتر از کارگران غیرسیگاری بود. (طبق مدل اول: 29/10 OR: و 001/0>p و 8/21-86/4 95% CI و طبق مدل دوم: 07/5 OR و 001/0>p و 07/8-19/3 95% CI). میزان نقص عضو شنوایی دوطرفه در کارگران سیگاری، به طور معنی داری نسبت به کارگران غیرسیگاری بالاتر بود (27/13-29/1 :%95 CI و 14/4:OR و 01/0>p). نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه سیگار می تواند باعث تسریع کاهش شنوایی ناشی از سروصدا و میزان نقص عضو شنوایی گردد، بنابراین اجرای برنامه آموزش ترک سیگار در محیط های کاری، ممکن است جهت کاهش شدت کاهش شنوایی ناشی از سروصدا مفید باشد.