نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorصادقی مقدم, پروانهfa_IR
dc.contributor.authorارجمندنیا, محمد حسینfa_IR
dc.contributor.authorحیدری, اکرمfa_IR
dc.contributor.authorمحققی کمال, سیده معصومهfa_IR
dc.contributor.authorآقاعلی, محمدfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T07:42:05Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T07:42:05Z
dc.date.available1399-08-23T07:42:05Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T07:42:05Z
dc.date.issued2017-09-01en_US
dc.date.issued1396-06-10fa_IR
dc.identifier.citationصادقی مقدم, پروانه, ارجمندنیا, محمد حسین, حیدری, اکرم, محققی کمال, سیده معصومه, آقاعلی, محمد. (1396). مقایسه عوارض و اثرات درمانی ایبوبروفن وایندومتاسین در بسته شدن مجرای شریانی باز در نوزادان نارس. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل, 19(9), 7-12. doi: 10.22088/jbums.19.9.7fa_IR
dc.identifier.issn1561-4107
dc.identifier.issn2251-7170
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22088/jbums.19.9.7
dc.identifier.urihttp://jbums.org/article-1-6681-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/588570
dc.description.abstractسابقه و هدف: باز ماندن مجرای شریانی (Patent Ductus Arteriosus) از مشکلات شایع در نوزادان نارس می باشد. اولین داروی مورد استفاده در درمان این مشکل ایندومتاسین می باشد که به علت عوارض آن، ایبوپروفن وریدی از داروهایی پیشنهادی در این زمینه است. بدلیل در دسترس نبودن فرم وریدی این داروها در ایران این مطالعه با هدف مقایسه اثرات درمانی و عوارض ایبوپروفن و ایندومتاسین خوراکی در بسته شدن PDA در نوزادان نارس انجام شد. مواد و روش­ها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی شده، 80 نوزاد نارس (کمتر از 32 هفته) مبتلا به مجرای شریانی باز علامت­دار که نیازمند درمان بودند به صورت تصادفی در دو گروه 40 نفری تحت درمان با ایندومتاسین ویا ایبوپروفن خوراکی قرار گرفتند. نتیجه درمان (تغییر اندازه PDA، و درصد بهبودی) و عوارض درمان (تغییرات کراتینین و بیلی روبین سرم، خونریزی داخل بطنی، انتروکولیت نکروزان و مرگ) در این دو گروه ثبت و مقایسه گردید. ( N2015111024977IRCT:) یافته ها: دو گروه از نظر متغیرهای مخدوش کننده اختلاف معنی داری نداشتند. در هر دو گروه 10% (4 بیمار) نیاز به تکرار درمان وجود داشت، در گروه ایندومتاسین 10% (4 بیمار) و در گروه ایبوپروفن 7/5% (3 بیمار) بیماران اندازه PDA تغییر نکرد و دو گروه از نظر عوارض احتمالی تفاوت معنی داری نداشتند. هیچ یک از بیماران در دو گروه نیاز به عمل جراحی پیدا نکردند. نتیجه­ گیری: با توجه به اینکه در این مطالعه میزان پاسخ به درمان و عوارض ایبوپروفن خوراکی با ایندومتاسین تفاوت معنی داری نداشت، این دارو می تواند جایگزین مناسبی برای ایندومتاسین در موارد لزوم باشد.fa_IR
dc.format.extent328
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی بابلfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابلfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Babol University Of Medical Sciencesen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22088/jbums.19.9.7
dc.subjectایندومتاسینfa_IR
dc.subjectایبوپروفنfa_IR
dc.subjectمجرای شریانی بازfa_IR
dc.subjectنوزادانfa_IR
dc.subjectکودکانfa_IR
dc.titleمقایسه عوارض و اثرات درمانی ایبوبروفن وایندومتاسین در بسته شدن مجرای شریانی باز در نوزادان نارسfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمداخله ایfa_IR
dc.contributor.departmentگروه کودکان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قمfa_IR
dc.contributor.departmentگروه کودکان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قمfa_IR
dc.contributor.departmentگروه پزشکی اجتماعی، دانشگاه علوم پزشکی قمfa_IR
dc.contributor.departmentکمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی قمfa_IR
dc.contributor.departmentگروه اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتیfa_IR
dc.citation.volume19
dc.citation.issue9
dc.citation.spage7
dc.citation.epage12


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد