نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorابراهیمی ناغانی, الهامfa_IR
dc.contributor.authorجوادی, ایرجfa_IR
dc.contributor.authorرشیدی نوش آبادی, محمدرضاfa_IR
dc.contributor.authorگودرزی, مهدیfa_IR
dc.contributor.authorهوشمند, غلام رضاfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T07:41:56Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T07:41:56Z
dc.date.available1399-08-23T07:41:56Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T07:41:56Z
dc.date.issued2016-01-01en_US
dc.date.issued1394-10-11fa_IR
dc.identifier.citationابراهیمی ناغانی, الهام, جوادی, ایرج, رشیدی نوش آبادی, محمدرضا, گودرزی, مهدی, هوشمند, غلام رضا. (1394). اثر حفاظتی عصاره هیدروالکلی علف چای(گل راعی) بر فیبروز ریوی ناشی از بلئومایسین ‌در موش صحرایی. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل, 18(1), 44-51. doi: 10.22088/jbums.18.1.44fa_IR
dc.identifier.issn1561-4107
dc.identifier.issn2251-7170
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22088/jbums.18.1.44
dc.identifier.urihttp://jbums.org/article-1-5524-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/588556
dc.description.abstractسابقه و هدف: فیبروز ریه یک بیماری مزمن ریوی بینابینی است که به علت صدمه به پارانشیم ریه به وسیله فاکتورهای ایجاد کننده التهاب و فیبروز به وجود می­آید. علف چای حاوی فلاونوئید‌های متنوعی است که به منظور عنوان آنتی اکسیدان مطرح می‌شوند. این مطالعه به منظور بررسی اثر عصاره هیدروالکلی علف چای روی فیبروز ریوی القاء شده توسط بلئومایسین در موش صحرایی انجام شد. مواد و روش ­ها: این مطالعه تجربی بر روی 30 سر موش صحرایی نژاد ویستار در محدوده وزنی 180- 150 گرم انجام گرفت. حیوانات به صورت تصادفی به 5 گروه 6 تایی تقسیم‌بندی شدند. گروه 1و2 به ترتیب تک دوز نرمال سالین به صورت درون صفاقی و بلئومایسین (7/5 واحد بر کیلوگرم ) به صورت داخل تراشه‌ای دریافت نمودند. گروه 5-3 دوزهای مختلف عصاره علف چای (50 و 100 و 200 میلی‌گرم بر کیلوگرم) به صورت داخل صفاقی روزانه یک هفته قبل و دو هفته بعد از تجویز بلئومایسین دریافت نمودند. حیوانات پس از 21 روز کشته و خون و ریه‌های آنها برای اندازه‌گیری مالون دی آلدئید پلاسمایی و هیدروکسی پرولین ریه و آزمایش هیستوپاتولوژی جمع‌آوری شد. یافته ها: نتایج نشان داد که میزان اندکس ریه، هیدروکسی پرولین و مالون‌دی‌آلدئید در گروه نرمال سالین به ترتیب 0/32±7/09 میلی‌گرم ریه بر گرم وزن بدن ، 0/23±1/80 میلی‌گرم بر گرم بافت ریه و 0/27±1/32 میکرومول بر لیتر پلاسما بود در حالی که در گروه دریافت کننده بلئومایسین به ترتیب 0/9±9/75 میلی‌گرم ریه بر گرم وزن بدن، 0/7±5/43 میلی‌گرم بر گرم بافت ریه و 0/42±3/04 میکرومول بر لیتر پلاسما بود. تیمار با عصاره به خصوص در گروه دریافت کننده 200 میلی‌گرم بر کیلوگرم عصاره بطور معناداری این فاکتورها را نسبت به گروه بلئومایسین کاهش داد(0/05 p<). نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که عصاره هیدروالکلی علف چای احتمالا اثر حفاظتی بر فیبروز القا شده توسط بلئومایسین داردfa_IR
dc.format.extent544
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی بابلfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابلfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Babol University Of Medical Sciencesen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22088/jbums.18.1.44
dc.subjectفیبروز ریویfa_IR
dc.subjectعصاره علف چایfa_IR
dc.subjectبلئومایسینfa_IR
dc.subjectموش صحراییfa_IR
dc.subjectفارماکولوژیfa_IR
dc.titleاثر حفاظتی عصاره هیدروالکلی علف چای(گل راعی) بر فیبروز ریوی ناشی از بلئومایسین ‌در موش صحراییfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeتجربیfa_IR
dc.contributor.departmentگروه سم شناسی، دانشکده داروسازی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرضاfa_IR
dc.contributor.departmentگروه سم شناسی، دانشکده داروسازی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرضاfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فارماکولوژی و سم شناسی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهوازfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فارماکولوژی و سم شناسی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهوازfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فارماکولوژی و سم شناسی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهوازfa_IR
dc.citation.volume18
dc.citation.issue1
dc.citation.spage44
dc.citation.epage51


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد