مقایسه تاثیر دو روش انسولین درمانی بر عارضه ماکروزومی جنین در زنان دیابتیک باردار

Abstract

سابقه و هدف: دیابت بارداری اثرات سو از قبیل افزایش شیوع پره اکلامپسی، عفونت بارداری، ناهنجاری مادرزادی، مرگ داخل رحمی، دیسترس تنفسی، هیپوگلیسمی بدنبال دارد. از عوارض مهم آن افزایش وزن جنین بالای 4000 گرم (ماکروزومی) است. کنترل مناسب قند خون می تواند بسیاری از عوارض دیابت از جمله ماکروزومی را کاهش دهد. یکی از مشکلات در مامایی روش انسولین درمانی مناسب جهت تنظیم قند خون است که در این بررسی دو روش انسولین درمانی از نظر تاثیر عارضه ماکروزومی جنین مقایسه می شوند تا روش مناسب توصیه گردد. مواد و روش ها: جمعیت مورد مطالعه 200 زن باردار زیر 32 هفته با قند خون ناشتای بالای 105mg/dl بودند که به دو گروه تقسیم شده، از طریق دو روش انسولین درمانی قند خون تنظیم گردید. در روش (1) اندازه گیری قند خون 6 بار در روز انجام شده که با چهار الگوی تجویز انسولین به اجرا گذاشته شد، در روش (2) اندازه گیری قند خون 3 بار روزانه و استفاده از تجویز انسولین بصورت دو سوم انسولین NPH و یک سوم انسولین کریستال بود. پس از تنظیم قند خون در هر دو گروه و تکمیل پرسشنامه تا انتهای بارداری بیمار تحت نظر قرار داشت و بعد از زایمان اطلاعات مربوط به نوزاد تکمیل گردید. یافته ها: میزان ماکروزومی و میانگین وزن در گروه (1) به ترتیب 15.3 درصد، (588±3538 گرم) و در گروه (2) 17.2 درصد، (467±3563) گرم بود که از این نظر بین دو گروه اختلاف آماری معنی داری وجود نداشت. از نظر عوارض دیابت بر مادر و جنین و نوزاد اختلاف معنی داری در گروه مشاهده نشد. در مورد میزان سزارین نیز در دو گروه اختلاف واضحی دیده نشد. نتیجه گیری: بنابر یافته ها دو روش انسولین درمانی (1) و (2) از نظر کنترل عوارض دیابت بخصوص ماکروزومی یکسان بوده ولی روش (2) به دلیل اینکه اندازه گیری قند خون روزانه در آن 3 بار کمتر از روش (1) است، پذیرش بهتری دارد.