شیوع کمبود G6PD در نوزادان زنده متولد شده شهرستان بابل، 1374

Abstract

سابقه و هدف: کمبود آنزیم G6PD شایعترین نقص آنزیم در انسان می باشد. در نوزادان باعث یرقان شدید، کرن و ایکتروس و مرگ و در سایر سنین در اثر مصرف باقلا و برخی مواد شیمیایی باعث همولیز شدید و حتی مرگ می گردد. این مطالعه به منظور تعیین شیوع کمبود G6PD از طریق خون بند ناف انجام گردید. مواد و روش ها: این تحقیق به شیوه توصیفی تحلیلی روی 2046 نوزاد انجام گردید. نمونه ها از خون بند ناف گرفته شدند. با روش فلئورسنت لکه ای (FST) فعالیت آنزیم در سه سطح کافی (S)، ضعیف نسبی (D) و بسیار ضعیف (SD) بررسی شد و ضعیف نسبی و بسیار ضعیف (SD و D) کمبود آنزیم تلقی گردید. داده ها با استفاده از روش آماری Chi-square و یا Fisher Exact مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و اختلاف با P<0.05 در داده ها، معنی دار تلقی شد. یافته ها: از 2046 نمونه مورد آزمایش 1025 مورد پسر (50.5%) و 1011 مورد دختر (49.5%) بودند. 12.5 درصد پسران و 4.1% دختران و در کل 8.7% موالید زنده مبتلا به کمبود آنزیم بودند. بین سابقه خانوادگی مثبت و ابتلا نوزادان مذکر رابطه وجود داشت (P<0.005). همچنین بین نقص G6PD در بستگان درجه اول با ابتلا نوزاد رابطه معنی داری وجود داشت (P<0.001). نتیجه گیری: براساس نتایج بدست آمده شیوع کمبود G6PD در پسران بیش از دختران بوده و رابطه بین سابقه خانوادگی مثبت در پسران معنی دار است. شیوع آن در دختران با توجه به اینکه از طریق ژن وابسته به جنس مغلوب منتقل می گردد زیاد می باشد (4.1%). با توجه به یافته های این پژوهش می توان گفت که استفاده از نمونه خون بند ناف، راه مناسبی در غربالگری کمبود G6PD است.