نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorمحمدی, محمدتقیfa_IR
dc.contributor.authorدهقان, غلامعباسfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T07:41:07Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T07:41:07Z
dc.date.available1399-08-23T07:41:07Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T07:41:07Z
dc.date.issued2014-06-01en_US
dc.date.issued1393-03-11fa_IR
dc.identifier.citationمحمدی, محمدتقی, دهقان, غلامعباس. (1393). بررسی خودتنظیمی جریان خون مغز در آغاز مرحله خونرسانی مجدد در مدل ایسکمی موقتی- موضعی موش صحرایی. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل, 16(6), 50-56. doi: 10.18869/acadpub.jbums.16.6.50fa_IR
dc.identifier.issn1561-4107
dc.identifier.issn2251-7170
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.18869/acadpub.jbums.16.6.50
dc.identifier.urihttp://jbums.org/article-1-4778-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/588480
dc.description.abstractسابقه و هدف: خونرسانی مجدد بدنبال ایسکمی مغزی با آزادسازی فاکتورهای مختلف موثر بر عروق همراه بوده که می تواند خودتنظیمی عروق مغز، بعنوان یک مکانیسم هموستازی جریان خون، را تغییر دهد. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر ایسکمی موقتی- موضعی بر خود تنظیمی جریان خون مغز در آغاز مرحله خونرسانی مجدد انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه بر روی 12 سر موش صحرایی نر که به دو گروه 6 تایی شاهد و ایسکمی تقسیم شدند، انجام گردید. در گروه ایسکمی، ایسکمی موقتی-موضعی مغز با روش انسداد شریان میانی مغز (MCAO) با60 دقیقه انسداد و بدنبال آن 12 ساعت خونرسانی مجدد انجام شد. جریان خون موضعی مغز (rCBF) به طور پیوسته در طول آزمایش ثبت شده و حجم ضایعه با روش رنگ آمیزی تری- فنیل تترازولیوم کلراید (TTC) بعد از پایان 12 ساعت MCAO انجام گردید. جهت اندازه گیری خودتنظیمی جریان خون مغز 30 دقیقه پس از آغاز خونرسانی مجدد، از مدل القاء پرفشاری شریانی موقت (تزریق داخل وریدی فنیل افزین 01/0 گرم در mL10 سالین و با افزایش μg/min1/0) همزمان با ثبت جریان خون موضعی ناحیه ایسکمی استفاده شد. یافته ها: میانگین جریان خون ناحیه خونرسانی شریان میانی مغز در گروه ایسکمی هنگام انسداد 80% نسبت به گروه شاهد کاهش داشته و القاء ایسکمی/ خونرسانی مجدد مغز ضایعه وسیعی در نیمکره راست گروه ایسکمی (mm35±326) ایجاد نمود. افزایش فشار خون از mmHg90 تا mmHg170 تاثیر چندانی بر جریان خون موضعی مغز حیوانات شاهد نداشت. اما در گروه ایسکمی همزمان با افزایش فشار شریانی از mmHg90 جریان خون ناحیه ایسکمی با سرعت و در تبعیت از افزایش فشار شریانی افزایش پیدا کرد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که خودتنظیمی جریان خون مغز در مرحله آغازین خونرسانی مجدد بشدت در ناحیه ایسکمی آسیب دیده و سبب تشدید ضایعه ناشی از ایسکمی مغزی می شود.fa_IR
dc.format.extent537
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی بابلfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابلfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Babol University Of Medical Sciencesen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.18869/acadpub.jbums.16.6.50
dc.subjectضایعه ایسکمی/خونرسانی مجددfa_IR
dc.subjectخودتنظیمیfa_IR
dc.subjectفنیل افرینfa_IR
dc.subjectجریان خون منطقه ایسکمی.fa_IR
dc.subjectبیوشیمیfa_IR
dc.titleبررسی خودتنظیمی جریان خون مغز در آغاز مرحله خونرسانی مجدد در مدل ایسکمی موقتی- موضعی موش صحراییfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeتحلیلیfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی و بیوفیزیک، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بقیه اللهfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شیرازfa_IR
dc.citation.volume16
dc.citation.issue6
dc.citation.spage50
dc.citation.epage56


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد