تجربه مادرانِ نوزادان نارس از جدایی

Abstract

سابقه و هدف: تولد نوزاد نارس تجربه ویژه‌ای برای مادران می باشد. جدایی زودتر از موعد مادر از شیرخوار به واسطه زایمان زودرس و بستری، پیامدهای جسمی و روانی متعددی را برای آنها به همراه دارد و تغییرات عمده‌ای را در زندگی آنها ایجاد میکند. این مطالعه به منظور درک و فهم جامعتر این پدیده با هدف تبیین تجارب جدایی مادرانِ دارای نوزاد نارس انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه کیفی با رویکرد تحلیل محتوا می باشد. جمع‌آوری داده‌ها با پانزده مصاحبه بدون ساختار و عمیق با مادران دارای نوزاد نارس طی سالهای 1392-1391 و در مراکز آموزشی درمانی شمال و شمال‌غرب کشور انجام گردید. نمونه‌گیری بصورت هدفمند انجام یافت. کلیه مصاحبه‌ها ضبط شده، کلمه به کلمه بازنویسی شد و با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی از نوع قراردادی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: تحلیل داده‌ها منجر به استخراج مضمون تسلسل جدایی در مادران با تولد نوزادان نارس شد. این مضمون با سه طبقه شامل جدایی نوزاد- والد، جدایی، خانواده-والد، جدایی اجتماع-والد، نمایان گردید. تحلیل تجارب مشارکت‌کنندگان نشان داد که دامنه تنهایی مادران در روزهای ابتدایی تولد نوزاد نارس بیشتر و طولانی تر و به تدریج با گذر زمان وسعت آن کاهش می یابد و به ترتیب از جدایی از نوزاد به جدایی از خانواده، همسر، بستگان و دوستان می‌انجامد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه مادران در فرآیند مراقبت از شیرخواران خود، جداییهای پی در پی را تجربه می‌کنند که محدود به زمان بستری شیرخوار در بیمارستان نمی باشد، لذا باید به تصاعد و تسلسل جداییهای مادران توجه کرد و بر اساس نیازمندیهای مادران، مداخلات مناسب با آن را طراحی و اجرا نمود.