رابطه بین مقیاس کلینیکی و شاخصهای الکترومیوگرافی در ارزیابی اسپاستیسیته بعد از سکته مغزی

Abstract

سابقه و هدف: اسپاستیسیته یکی از اختلالات شایع حرکتی می باشد که در 30-20 درصد بیماران مبتلا به سکته مغزی رخ می دهد. مقیاس اصلاح شده اصلاح شده اشورث (MMAS) یک تست کلینیکی جدید برای اندازه گیری اسپاستیسیته عضلانی است که به طور فزاینده ای در کلینیک و تحقیقات استفاده می شود. این مطالعه به منظور بررسی رابطه بین مقیاس MMAS و پارامترهای الکترومیوگرافی (EMG) در ارزیابی اسپاستیسیته عضله فلکسور مچ انجام شد.مواد و روشها: در این تحقیق که از نوع بررسی اعتبار معیار همزمان می باشد، 11 بیمار زن با همی پلژی ناشی از اولین سکته مغزی شرکت کردند. اسپاستیسیته عضلات فلکسور مچ دست مبتلای بیماران، با استفاده از مقیاسMMAS همزمان با ثبت EMG ارزیابی گردید. همبستگی درجات مقیاس MMAS با پارامترهای الکترومیوگرافی مقایسه شد.یافته ها: میانگین سنی بیماران 11±82/51 سال (دامنه 69-32) و میانگین مدت ابتلا 6/19±82/17 ماه (دامنه 48–1) بود، همبستگی معنی داری بین مقیاس MMAS و همه پارامترهای الکترومیوگرافی شامل میانگین دامنه (02/0, p=64/0r=)، حداکثر دامنه (05/0, p=53/0r=)، مدت زمان فعالیت الکتریکی (01/0p=، 72/0r=)، زمان تاخیری (01/0p=، 69/0=r=) و زمان صعود دامنه (04/0p=، 56/0=r) وجود داشت.نتیجه گیری: براساس نتایج این مطالعه مقیاس اصلاح شده اشورث معیار معتبری برای ارزیابی اسپاستیسیته می باشد.