مقایسه ظرفیت آنتی اکسیدانی تام و پروکسیداسیون لیپیدی بزاق در بیماران مبتلا به آفت راجعه دهانی با افراد سالم

Abstract

سابقه و هدف: آفت راجعه دهانی یکی از شایعترین بیماریهای مخاط دهان با پاتوژنز ناشناخته می باشد. رادیکالهای آزاد ممکن است نقش مهمی در پاتوژنز آفت راجعه دهانی ایفا کنند. هدف از این مطالعه بررسی استرس اکسیداتیو و سیستم آنتی اکسیدانی در نمونه بزاق بیماران با آفت راجعه دهانی در مقایسه با افراد سالم می باشد. مواد و روشها: در این مطالعه مورد- شاهدی 20 بیمار مبتلا به آفت راجعه دهانی (گروه مورد) و 20 فرد سالم (گروه کنترل) که از لحاظ سن و جنس همسان شده بودند، انتخاب گردیدند. بزاق غیر تحریکی بیماران مبتلا به آفت، در مرحله زخمی و افراد سالم جمع آوری شد. ظرفیت تام آنتی اکسیدانی و MDA(Malondialdehyde) بزاق افراد دو گروه به ترتیب توسط روش FRAP (Ferric reducing antioxidant power) و (Thiobarbituric Acid Reactive Substance) TBARS مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. یافته ها: میانگین و انحراف معیارMDA بزاق درگروه مورد M? 092/0±526/0 و در افراد گروه کنترل M? 061/0±232/0 بود (0001/0>p). میانگین و انحراف معیار ظرفیت تام آنتی اکسیدانی بزاق در گروه مورد M? 509/113±60/542 و در گروه کنترل M? 303/131±30/619 بود و میان دو گروه، اختلاف معنی داری دیده نشد. در افراد گروه مورد و کنترل با افزایش میزان MDA, میزان ظرفیت آنتی اکسیدانی تام کاهش یافت (022/0p=، 36 /0r=-). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که در بیماران با آفت دهانی، میزان اکسیدان افزایش می یابد و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام تغییر نمی کند.