نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorنجمی نژاد, سعیدfa_IR
dc.contributor.authorژاله ،, حسینfa_IR
dc.contributor.authorآزادبخت, مهریfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T07:40:54Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T07:40:55Z
dc.date.available1399-08-23T07:40:54Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T07:40:55Z
dc.date.issued2013-09-01en_US
dc.date.issued1392-06-10fa_IR
dc.identifier.citationنجمی نژاد, سعید, ژاله ،, حسین, آزادبخت, مهری. (1392). نقش حفاظتی غلظت های پایین مورفین بر اثرات مرگ سلولی القا شده دگزامتازون در سلول های تمایز یافته PC12. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل, 15(5), 7-16. doi: 10.18869/acadpub.jbums.15.5.7fa_IR
dc.identifier.issn1561-4107
dc.identifier.issn2251-7170
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.18869/acadpub.jbums.15.5.7
dc.identifier.urihttp://jbums.org/article-1-4514-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/588459
dc.description.abstractسابقه و هدف: گلوکوکورتیکوئیدها رشد، تمایز و مرگ سلولی را در سلول‌های عصبی تحت تاثیر قرار می‌دهند. از طرفی در کشت‌های اولیه نورون‌ها در غلظت‌های پایین طول زواید نورونی را افزایش می‌دهند. در این تحقیق اثر غلظت‌های پایین مورفین بر مهار مرگ سلولی القا شده توسط دگزامتازون بر سلول‌های تمایز یافته PC12 بررسی شد. مواد و روشها: در این تحقیق اثر غلظت‌های مختلف دگزامتازون (nM0 ،nM 1،nM 10 ،nM100 ،Mµ1، Mµ10) بدون مورفین و همراه با مورفین (M 10-10) بر سلول‌های PC12 مورد بررسی قرار گرفت و میزان زنده ماندن سلول‌ها و طول کل نوریت‌ها ارزیابی شد. سلول‌های PC12 در محیط کشت RPMI1640، 1% FBS، 1% پنی سیلین/ استروپتومایسین، 2 میلی مولار L-Glutanin و1% NEAA در حضور غلظت nM 214 استئورسپورین بعنوان عامل تمایز دهنده عصبی کشت داده شدند. سلول‌های تمایز یافته در دو گروه مطالعه شدند. سلول‌ها در گروه I با غلظت‌های مختلف دگزامتازون بدون مورفین و در گروه II با غلظت‌های مختلف دگزامتازون همراه با غلظت 10-10 مولار مورفین تیمار شدند. در هر گروه شش تیمار وجود داشت. تیمار 1 بدون دگزامتازون و به تیمارهای 2 تا 6 غلظت‌های مختلف دگزامتازون (nM1،nM10، nM100،M?1،M?10) به ترتیب اضافه شده و میزان زنده ماندن سلولها مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. یافته ها: میزان زنده ماندن سلول‌ها در گروه I در تیمارهای 2، 3 و 4 در مقایسه با تیمارهای 1، 5 و 6 افزایش پیدا کرد (05/0p<)، در گروه II در تیمارهای 1، 2، 3 و 4 افزایش و در تیمارهای 5 و 6 کاهش میزان زنده ماندن سلول‌ها مشاهده شد (05/0p<). طول نوریت‌ها در گروه I در تیمارهای 1 تا 6 به ترتیب 37/2±70/148، 61/1±06/85، 58/1±38/88، 66/1±05/91، 32/1±82/72 و 18/1±18/69 میکرو متر بود. بیشترین طول نوریت‌ها در تیمار 1 و کوتاه‌ترین طول نوریت‌ها در تیمار 6 مشاهده شد (05/0p<). طول نوریت‌ها در گروه II در تیمارهای 1 تا 6 به ترتیب 45/4±22/164، 84/2±19/105، 09/3±33/108، 04/4±46/149، 08/3±60/117 و 73/2±24/115 میکرو‌متر بود. بیشترین طول نوریت‌ها در تیمار 1 و کمترین طول نوریت‌ها در تیمارهای 2 و 3 مشاهده شد (05/0p<). نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که غلظت‌های پایین مورفین سبب بهبود زنده ماندن سلول‌ها و افزایش طویل شدن نوریت‌ها می‌شود.fa_IR
dc.format.extent869
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی بابلfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابلfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Babol University Of Medical Sciencesen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.18869/acadpub.jbums.15.5.7
dc.subjectدگزامتازونfa_IR
dc.subjectمورفینfa_IR
dc.subjectطویل شدن نوریت‌هاfa_IR
dc.subjectرده سلولی PC12.fa_IR
dc.subjectبیوشیمیfa_IR
dc.titleنقش حفاظتی غلظت های پایین مورفین بر اثرات مرگ سلولی القا شده دگزامتازون در سلول های تمایز یافته PC12fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeتحلیلیfa_IR
dc.citation.volume15
dc.citation.issue5
dc.citation.spage7
dc.citation.epage16


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد