نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorنصراله پور شیروانی, سیدداودfa_IR
dc.contributor.authorاشرفیان امیری،, حسنfa_IR
dc.contributor.authorمطلق،, ،محمداسماعیلfa_IR
dc.contributor.authorکبیر, محمدجوادfa_IR
dc.contributor.authorملکی, محمدرضاfa_IR
dc.contributor.authorشبستانی منفرد, علیfa_IR
dc.contributor.authorعلیزاده, رضاfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T07:40:43Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T07:40:43Z
dc.date.available1399-08-23T07:40:43Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T07:40:43Z
dc.date.issued2010-01-01en_US
dc.date.issued1388-10-11fa_IR
dc.identifier.citationنصراله پور شیروانی, سیدداود, اشرفیان امیری،, حسن, مطلق،, ،محمداسماعیل, کبیر, محمدجواد, ملکی, محمدرضا, شبستانی منفرد, علی, علیزاده, رضا. (1388). ارزیابی عملکرد نظام ارجاع در برنامه پزشک خانواده در دانشگاه های علوم پزشکی استان های شمالی ایران 1387. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل, 11(6), 46-52.fa_IR
dc.identifier.issn1561-4107
dc.identifier.issn2251-7170
dc.identifier.urihttp://jbums.org/article-1-3373-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/588441
dc.description.abstractسابقه و هدف: نظام مراقبت سلامت به منظور کارایی و اثربخشی بیشتر و ایجاد عدالت و امکان دسترسی آحاد مردم به سه سطح اول، دوم و سوم سازماندهی می شود، با توجه به سطح بندی خدمات، دسترسی افراد نیازمند به خدمات تخصصی تر از طریق نظام ارجاع میسر می گردد. با توجه به اهمیت نظام ارجاع در طرح پزشک خانواده این مطالعه به منظور بررسی عملکرد نظام ارجاع در طرح پزشک خانواده و نظام شبکه دانشگاه های علوم پزشکی مستقر در استان های شمالی ایران انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه مقطعی در پائیز 1387 انجام شد. 20% مراکز مجری طرح پزشک خانواده و بیمه روستایی تحت پوشش دانشگاه های علوم پزشکی گلستان، مازندران، بابل و گیلان، مجموعا 108 مرکز از 521 مرکز مجری بصورت تصادفی سیستماتیک به عنوان خوشه های پژوهش انتخاب و در هر مرکز یا خوشه منتخب 5 تا 7 بیماری که با ارجاع پزشک خانواده به سطح 2 مراجعه و خدمات مورد نیاز را دریافت و در زمان پرسشگری در منازل خود حضور داشتند، مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: از 675 بیمار ارجاع شده به سطح 2 که موفق به دریافت خدمات سطح 2 شدند، 440 نفر (65%) زن و 235 نفر(35%) مرد بودند. 270 نفر (5/40%) از بیمارانی که توسط پزشک خانواده به سطح 2 ارجاع شده بودند، فرم ارجاع از خانه های بهداشت را به همراه داشتند. از کل بیماران ارجاع شده به سطح 2، ضرورت ارجاع 311 نفر (46%) بنا به تشخیص و خواست پزشکان خانواده بود و پزشکان خانواده در 212 مورد ارجاع (9/32%) در انتخاب پزشک متخصص سطح 2، نقش داشته اند. پزشکان متخصص سطح 2 در پذیرش و ویزیت بیماران ارجاعی، برای 189 بیمار پذیرفته شده (1/28%) نتایج ویزیت را در قالب پسخوراند به پزشک خانواده ارجاع دهنده ارائه نمودند. از بین بیماران مراجعه کننده به سطح 2، تنها 163 نفر از بیماران (5/24%) بعد از دریافت خدمات سطح 2، به سطح اول یا نزد پزشکان ارجاع دهنده خود بازگشتند و 394 نفر (6/79%) بیمارانی که بعد از دریافت خدمات سطح 2 به سطح اول باز نگشتند، علت اصلی را عدم آگاهی ذکر نمودند. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که بسیاری از اصول نظام ارجاع از سطح یک به سطوح بالاتر و بالعکس رعایت نمی شود که نیاز به اصلاح، آموزش و مداخله در این زمینه می باشد.fa_IR
dc.format.extent1365
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی بابلfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابلfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Babol University Of Medical Sciencesen_US
dc.subjectنظام ارجاعfa_IR
dc.subjectپزشک خانوادهfa_IR
dc.subjectمرکز بهداشتی درمانیfa_IR
dc.subjectبیوشیمیfa_IR
dc.titleارزیابی عملکرد نظام ارجاع در برنامه پزشک خانواده در دانشگاه های علوم پزشکی استان های شمالی ایران 1387fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeتحلیلیfa_IR
dc.citation.volume11
dc.citation.issue6
dc.citation.spage46
dc.citation.epage52


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد