بررسی نتایج درمان تنبلی چشم در کودکان زیر 9 سال به روش بستن چشم بطور تمام وقت با کاهش زمان تدریجی (سالهای 1392-1370)

Abstract

سابقه و هدف: تنبلی چشم یک کاهش بینایی تقریبا" غیر قابل درمان بعد از 9 سالگی است. روش های مختلفی جهت درمان وجود دارد، هدف از این مطالعه درمان تنبلی چشم قبل از 9 سالگی با روش بستن چشم سالم به طور تمام وقت با کاهش تدریجی بستن چشم می باشد.

مواد و روش­ها: این مطالعه مقطعی برروی کودکان کمتر از 9 سال مراجعه کننده به کلینیک چشم شهر بابل با آمبلیوپیا انجام شد. حدت بینایی با استفاده از بهترین عینک ثبت و درمان به روش بستن چشم سالم ابتدا تمام وقت، سپس 6، 4، 2 و بعد درمان نگهدارنده 1 ساعت تا 9 سالگی انجام شد. جنسیت، سن، نظم در درمان، علت ایجاد تنبلی چشم، و عود بیماری ثبت گردید. موفقیت به صورت افزایش حدت بینایی حداقل 2 خط چارت اسنلن تعریف گردید.

یافته­ ها: بهبود حدت بینایی در 87 چشم آمبلیوپ در انتهای درمان 2/51±3/42 خط اسنلن بود که از نظر آماری معنی دار بوده است(0/001p<). همبستگی متوسط و معکوس، بین سن بیماران و میزان بهبود چشم معیوب وجود داشت (0/001p < و 0/395r=). بطور کلی میزان موفقیت در درمان از میان 87 چشم آمبلیوپ 74/7 % و عدم موفقیت 25/3% بوده است.

نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که بستن چشم تمام وقت با کاهش زمان تدریجی باعث بهبود تنبلی چشم می گردد. این روش بدون توجه به جنسیت و علت ایجاد تنبلی چشم باعث بهبود تنبلی چشم شده است. بهبودی حدت بینایی با سن رابطه معکوس داشته اند لذا غربالگری در کودکان با سنین پایین تر توصیه می شود.