تداخل اثر کافئین با استرپتومایسین بر تغییرات هیستوپاتولوژیک کلیه و کبد موش صحرایی

Abstract

سابقه و هدف: با توجه به احتمال افزایش سمیت کلیوی استرپتومایسین بوسیله چای و قهوه که حاوی متیل گزانتین ها از جمله کافئین هستند، هدف از این مطالعه، بررسی تغییرات هیستوپاتولوژیک بافت کلیه و کبد و برخی فاکتورهای سرمی موش صحرایی در مصرف همزمان استرپتومایسین و کافئین می باشد.

مواد و روشها: این مطالعه تجربی در مدل حیوانی و بر روی 25سر موش صحرایی ماده نژاد ویستار با میانگین وزنی 200 گرم در 5 گروه انجام شد. گروه اول بعنوان گروه شاهد، گروه های دوم تا پنجم به ترتیب استرپتومایسین (mg/kg 25)، کافئین(mg/kg 5)+استرپتومایسین، کافئین و استرپتومایسین+ ویتامین سی (mg/kg 100) را به مدت 21 روز و بصورت داخل صفاقی دریافت کردند. سپس موش ها با اتر بیهوش شدند و از قلب خونگیری شد و در سرم مقادیر کراتینین، ازت اوره، سدیم و پتاسیم اندازه گیری شد. از بافت کلیه و کبد برای بررسی پاتولوژیک به روش معمول نمونه گیری و مقطع تهیه شد و با رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین و بوسیله میکروسکوپ نوری مطالعه شدند.

یافته‌ها: مقدار کراتینین و پتاسیم سرم در بین گروهها تفاوت نداشت در حالی که مقدار ازت در گروه 5 (mg/dl 15 ±0/7) نسبت به گروه 1 و 4 بطور معنی داری کمتر بود (p<0.05). سدیم در گروه 2 (0/2 ±139/8) و 4 (0/447 ±140) افزایش و در گروه 5 (137/25±0/75 meq/l) کاهش معنی داری داشت(p<0.05). آسیب بافت کبد و کلیه در مصرف همزمان استرپتومایسین و کافئین شدیدتر بود. ویتامین سی این ضایعات را کاهش داد.

نتیجه گیری: کافئین آسیب کلیوی ناشی از استرپتومایسین را میتواند تشدید نماید در حالی که ویتامین سی آن را کاهش دهد.