ارتباط بین شاخص توده بدنی و دیابت با سطح سرمی آنتی ژن اختصاصی پروستات در سالمندان

Abstract

سابقه و هدف: آنتی ژن اختصاصی پروستات (Prostate Specific Antigen=PSA) کاربردی ترین تست غربالگری سرطان پروستات بشمار می رود. با توجه به اهمیت بیماریابی در تشخیص سرطان، تعیین یک آستانه مشخص برای مقادیر غیر طبیعی PSA از جایگاه ویژه ای در این بیماری برخوردار است. از آنجا که این آستانه می تواند بر اثر عواملی از جمله دیابت و چاقی دستخوش تغییر گردد لذا این مطالعه به منظور تعیین رابطه بین سطح PSA با BMI و دیابت انجام گرفت.

مواد و روشها: این مطالعه مقطعی و بخشی از طرح بررسی وضعیت سلامت سالمندان شهر امیرکلا (AHAP=Amirkola Health and Ageing Project) می باشد که از سال 1390 تا 1391 بر روی کلیه مردان سالمند 60 سال و بالاتر شهر امیرکلا صورت گرفت. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه، معاینات و خونگیری وریدی جمع آوری گردید. اندازه گیری سطح PSA و تستوسترون با روش ELISA انجام پذیرفت. شاخص توده بدنی (BMI) برای تمامی بیماران محاسبه گردید و ابتلا به دیابت بر اساس داشتن سابقه قبلی بیماری و یا داشتن دو بار 126 mg/dl FBS≥ مشخص گردید.

یافته ­ها: در این مطالعه 792 سالمند با میانگین سنی 7.62 ±69/76 (دامنه سنی 90-60 سال) بودند که میانگین PSA بیماران 1/88±2/98 ، تستوسترون 4/10 ±4/77، قند ناشتا40/08 ±112/92 و BMI 26/04± 4/01 بود. ارتباط معنی داری PSA و BMI وجود داشت (p=0/001) بطوری که گروه با 30 BMI≥، مقادیر PSA پایین تری نسبت به گروه با 25 BMI< داشتند اما ارتباطی بین دیابت با سطح سرمی PSA وجود نداشت.

نتیجه گیری: با توجه به یافته های مطالعه حاضر، سطح PSA در غربالگری سرطان پروستات در افراد چاق باید با احتیاط تفسیر شود و لزوم بررسی های بیشتر در این زمینه احساس می شود.