بررسی تغییرات تست های فعالیت کبدی در نوزادان خیلی نارس تحت تغذیه وریدی

Abstract

سابقه و هدف: با توجه به اینکه در نوزادان خیلی نارس به دلیل مشکلات تنفسی و گوارشی شروع تغذیه دهانی با تاخیر زیاد انجام می شود، در صورت عدم تغدیه وریدی معمولا این نوزادان دچار کاهش وزن شدید و تحلیل عضلانی می شوند. از طرفی تغذیه وریدی عوارض متعددی مثل کلستاز و آسیبهای کبدی را به همراه دارد. هدف این مطالعه تعیین تاثیرات تغذیه وریدی برروی پارامترهای بیوشیمیایی خون در نوزادان نارس می باشد. مواد و روش­ ها: این مطالعه مقطعی روی 26 نوزاد نارس (سن بارداری 27 تا 33 هفته و وزن 800 تا 1900 گرم) تحت تغذیه وریدی در بیمارستان علوی شهر اردبیل طی یک سال 1395 انجام گرفت. پارامترهای بیوشیمیایی خون به روش اسپکتروفتومتری با دستگاه اتوآنالیزور قبل و پس ازتغذیه مورد سنجش قرار گرفت. یافته­ ها: در خاتمه تغذیه فعالیت الکالن فسفاتاز (299/73±712/86 در مقابل 177/53±476/07) و گاماگلوتامیل (46/23±81/79 در مقابل 5/42±59/5) افزایش معنی داری و فعالیت بیلی روبین توتال (0/79±1/45 در مقابل 5/04±7/16) و مستقیم (0/15±0/21 در مقابل 0/31±0/49) کاهش معنی داری را نشان دادند. (0/05p<). در حالی که تغییرات آسپارتات ترانسفراز و آلانین ترانسفراز در انتهای دوره تغذیه معنی دار نبود. همچنین علائم کلستاز در هیچ کدام از نوزادان مشاهده نگردید. نتیجه­ گیری: نتایج مطالعه نشان داد که تغذیه وریدی تاثیری در اینکه کلستاز ندارد.