یافته های رادیولوژیک قفسه سینه در کودکان مبتلا به برونشیولیت و توافق دو رادیولوژیست

Abstract

سابقه و هدف: برونشیولیت یک بیماری دستگاه تنفسی تحتانی می باشد که در کودکان زیر 2 سال شایع بوده و استفاده از رادیوگرافی قفسه سینه در تشخیص آن مورد بحث می باشد. لذا این مطالعه با هدف تعیین یافته های رادیولوژیک در کودکان مبتلا به برونشیولیت مراجعه کننده به بیمارستان کودکان امیرکلا و توافق دو رادیولوژیست انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه مقطعی بر روی 165 کودک 24-2 ماهه مبتلا به برونشیولیت مراجعه کننده به اورژانس بیمارستان کودکان امیرکلا در سال 91-1390 انجام شد. کودکان با اولین اپیزود برونشیولیت بر اساس شرح حال، معاینه و وجود ویز در 7 روز اول شروع بیماری مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات لازم شامل سن، جنس، تب آگزیلاری در بدو ورود به اورژانس، وجود کراکل و نمره Respiratory Distress Assessment Instrument (RDAI) برای شدت برونشیولیت برای تمام بیماران ثبت شد این مقیاس صفر تا 17 نمره داشته که نمره 5 و کمتر بعنوان برونشیولیت خفیف و نمره 6 و بیشتر بعنوان برونشیولیت شدید در نظر گرفته شد. برای تمام کودکان رادیوگرافی قفسه سینه در حالت رخ انجام شده و توسط دو رادیولوژیست گزارش گردید.یافته ها: از 165 بیمار مورد بررسی 69 نفر (8/41%) دختر بودند. میانگین سن کودکان مورد بررسی 6/5±3/7 ماه بود. کراکل در 66 نفر (40%) از کودکان مورد بررسی وجود داشت. 5/74% از افراد مورد بررسی در هنگام بستری مصرف آنتی بیوتیک داشتند. 4/19% بصورت سرپایی مورد درمان قرار گرفتند و 6/80% نیز بستری شدند. میانگین نمره RDAI در کودکان مبتلا به برونشیولیت مورد بررسی 8/2±7/6 بود. برونشیولیت در 5/51% از نوع شدید بود. در کل 98 نفر در گزارش هر دو رادیولوژیست افزایش مارکرهای ریوی و انفیلتراسیون پری برونکیال و 56 نفر نیز در گزارش هر دو رادیولوژیست یافته های کمپلکس داشتند. در 3/93% موارد یافته های گزارش شده توسط دو رادیولوژیست یکسان بود.نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که بررسی رادیوگرافی در کودکان مبتلا به برونشیولیت حاد ضرورت چندانی نداشته و یافته های رادیوگرافی منطبق با تشخیص بالینی می باشد.