نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorحلیمی, محمدfa_IR
dc.contributor.authorپارسیان, هادیfa_IR
dc.contributor.authorمسلمی, داریوشfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T07:39:06Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T07:39:06Z
dc.date.available1399-08-23T07:39:06Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T07:39:06Z
dc.date.issued2015-02-01en_US
dc.date.issued1393-11-12fa_IR
dc.identifier.citationحلیمی, محمد, پارسیان, هادی, مسلمی, داریوش. (1393). جنبه های بالینی پاسخ سلولی به پرتو های یونیزه کننده. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل, 17(2), 62-70. doi: 10.22088/jbums.17.2.62fa_IR
dc.identifier.issn1561-4107
dc.identifier.issn2251-7170
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22088/jbums.17.2.62
dc.identifier.urihttp://jbums.org/article-1-5300-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/588282
dc.description.abstractسابقه و هدف: شناخت ما از نحوه تاثیر پرتوهای یونیزه کننده بر روی سلول­ها و نوع پاسخ سلول­ها به این پرتوها می­تواند در استفاده موثرتر رادیوتراپی جهت درمان سرطان و نیز کاهش هر چه بیشتر عوارض ناشی از رادیوتراپی تاثیر بسزایی داشته باشد. در این مقاله مروری اثر پرتوهای یونیزه کننده مورد استفاده در رادیوتراپی بر روی سلول ها و مسیرهای بیوشیمیایی که در اثر این پرتوها القاء می­شوند، با تاکید بر اهمیت کلینیکی آن مورد بحث قرار می­گیرد. مواد و روشها: در یک مطالعه مروری، اثرات زیستی پرتوهای یونیزه­کننده و اهمیت بالینی آنها با استفاده از واژه­های کلیدیIonizing radiation, biological effect, response to radiotherapy, microRNAs در پایگاه­های اطلاعاتی NCBI ، Scopus و Magiran مورد جستحو قرار گرفتند و از مقالات حاصله جهت بررسی اثرات زیستی پرتوهای یونیزه­کننده، واکنش بیماران نسبت به رادیوتراپی و میکرو RNA ها استفاده گردید. یافته‌ها: مهمترین جزء سلول که در برخورد با پرتوهای یونیزه­کننده آسیب می­بیند، DNA می­باشد. توانایی سلول­های سرطانی جهت ترمیم آسیب­های وارده به DNA بسیار کم می­باشد. بنابراین آسیب­های DNA در آنها معمولا ترمیم نشده و به نسل بعدی انتقال می­یابد و در نهایت تجمع جهش­ها منجر به کاهش تقسیم سلولی و یا مرگ سلول سرطانی می­گردد. به علاوه پرتوهای یونیزه­کننده به غشاء­های زیستی نیز آسیب می­رسانند.  اینکه سلول در کدام مرحله چرخه سلولی باشد نیز بر میزان حساسیت آن به پرتوهای یونیزه­کننده نقش اساسی دارد. در نهایت در پاسخ به این پرتوها مسیرهای بیوشیمیایی مختلفی در سلول­ها فعال می­شوند. نتیجه گیری: با شناخت مسیرهای بیوشیمیایی درگیر در پاسخ به پرتوهای یونیزه کننده، میتوان مارکرهای حساسیت به رادیوتراپی را تعیین کرد. این مارکرها برای استفاده صحیح و مناسب جهت رادیوتراپی و موفقیت درمان حائز اهمیت بوده و می­توانند جهت افزایش حساسیت سلول­های سرطانی به پرتوهای یونیزه کننده و کاهش حساسیت سلول­های سالم مورد استفاده قرار گیرند. با استفاده از این مارکرها قادر خواهیم بود راندمان رادیوتراپی را افزایش داده و آسیب بافت­های سالم را به حداقل کاهش دهیم.fa_IR
dc.format.extent257
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی بابلfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابلfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Babol University Of Medical Sciencesen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22088/jbums.17.2.62
dc.subjectرادیوتراپیfa_IR
dc.subjectرادیوبیولوژیfa_IR
dc.subjectمارکرfa_IR
dc.subjectپاسخ سلولیfa_IR
dc.subjectپرتوهای یونیزه‌کنندهfa_IR
dc.subjectچرخه سلولیfa_IR
dc.subjectDNA.fa_IR
dc.subjectرادیولوژیfa_IR
dc.titleجنبه های بالینی پاسخ سلولی به پرتو های یونیزه کنندهfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمروریfa_IR
dc.citation.volume17
dc.citation.issue2
dc.citation.spage62
dc.citation.epage70


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد