نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorعنبریان, فرشتهfa_IR
dc.contributor.authorفاطمی طباطبایی, سید رضاfa_IR
dc.contributor.authorکاظمی نژاد, ایرجfa_IR
dc.contributor.authorمحمدیان, صدیقهfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T07:38:47Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T07:38:47Z
dc.date.available1399-08-23T07:38:47Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T07:38:47Z
dc.date.issued2016-03-01en_US
dc.date.issued1394-12-11fa_IR
dc.identifier.citationعنبریان, فرشته, فاطمی طباطبایی, سید رضا, کاظمی نژاد, ایرج, محمدیان, صدیقه. (1394). اثر نانوذرات اکسیدآهن و یون آهن بر کارآیی تولید مثلی موش‌های سوری باردار و رشد شناسی عصبی-رفتاری زاده‌ها. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل, 18(3), 45-53. doi: 10.22088/jbums.18.3.45fa_IR
dc.identifier.issn1561-4107
dc.identifier.issn2251-7170
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22088/jbums.18.3.45
dc.identifier.urihttp://jbums.org/article-1-5404-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/588250
dc.description.abstractسابقه و هدف: با توجه به حساسیت بالای رویان و جنین به عوامل سمی و افزایش استفاده از نانو مواد مختلف از جمله نانواکسید آهن در پزشکی، در این مطالعه اثرات نانواکسید آهن و یون آهن بر شاخص­های تولیدمثلی موش­های سوری باردار و تکامل بازتاب­های عصبی-رفتاری نوزادان آنها مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش­ها: در این مطالعه تجربی 49 سر موش سوری ماده در گروه­های کنترل،  نانواکسید آهن 100، نانواکسید آهن 1000 و یون آهن 1000 از چهار روز قبل از جفت­اندازی تا زمان زایمان یک روز درمیان به صورت زیرجلدی به ترتیب با دوزهای صفر، 100 و 1000 میکروگرم بر کیلوگرم نانواکسید آهن و یون فریک (معادل با مقدار یون موجود در 1000 میکروگرم بر کیلوگرم نانواکسید آهن) تیمار شدند. شاخص­های تولیدمثلی مادران، رشدشناسی عصبی رفتاری و تکامل فیزیکی نوزادان به تفکیک جنسیت ارزیابی و زمان تکاملشان بر حسب روز مشخص شد. یافته­ ها: تکامل بسیاری از بازتاب­های عصبی رفتاری و شاخص­های تکامل فیزیکی خصوصا در گروه نانواکسید آهن 1000 در مقایسه با گروه کنترل دچار تاخیر شد. به عنوان مثال امتناع از پرتگاه (2/70±0/13، 1/35±0/13؛ 0/001 p<)، چسبیدن به سطح (3/45±0/20، 2/55±0/20؛ 0/01 p<)، سطح شیبدار (3/50±0/22، 2/60±0/22؛ 0/01 p<)، گرفتن میله (7/30±0/44، 5/58±0/44؛ 0/05 p<)، دویدن (8/70±0/23، 7/75±0/23؛ 0/01 p<)، در آمدن کرک (6/85±0/18، 5/90±0/18؛ 0/001 p<)، باز شدن چشم (15/25±0/22، 14/25±0/22؛ 0/01 p<)، و نزول بیضه (22/40±0/18، 21/20±0/18؛ 0/001 p<) توسط دوز بالای نانواکسید آهن در قیاس با گروه کنترل دچار تاخیر شدند. شدت این تاخیرها در اکثر موارد به ترتیب در گروه­های نانواکسید آهن 100 و یون آهن کمتر بود. نتیجه­ گیری: نتایج مطالعه بیانگرعوارض شدید مواجهه با نانوذرات اکسیدآهن در دوران جنینی  و سمی­تر بودن آن در مقایسه با یون آهن می­باشد.fa_IR
dc.format.extent778
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی بابلfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابلfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Babol University Of Medical Sciencesen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22088/jbums.18.3.45
dc.subjectنانواکسید آهنfa_IR
dc.subjectدوران قبل از تولدfa_IR
dc.subjectدوران نوزادیfa_IR
dc.subjectرشدشناسی عصبی رفتاریfa_IR
dc.subjectفیزیولوژیfa_IR
dc.titleاثر نانوذرات اکسیدآهن و یون آهن بر کارآیی تولید مثلی موش‌های سوری باردار و رشد شناسی عصبی-رفتاری زاده‌هاfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeتحقیقیfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهوازfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهوازfa_IR
dc.contributor.departmentدانشکده علوم، دانشگاه شهید چمران اهوازfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهوازfa_IR
dc.citation.volume18
dc.citation.issue3
dc.citation.spage45
dc.citation.epage53


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد