مقایسه اثر مصرف موضعی مومیایی و کرم فنی توئین بر ترمیم زخم پوستی در موش صحرایی

Abstract

سابقه و هدف: مومیایی ماده نیمه جامدی است که از درزهای غارها استخراج شده و در ترکیب آن هیدروکربور، اکسیژن، ازت و گوگرد وجود دارد. این ماده در شهرستان جیرفت به عنوان مرهم زخم های جلدی استفاده می شود. این مطالعه به منظور تاثیر مومیایی و مقایسه آن با کرم فنی توئین 1% بر ترمیم زخم پوستی صورت گرفت. مواد و روش ها: این مطالعه تجربی بر روی سه گروه موش صحرایی نر انجام شد. پس از بیهوش کردن موش ها زخم پوستی به مساحت 3cm² در پشت آنها ایجاد شد. سپس از روز اول، محلول مومیایی و کرم فنی توئین 1% در گروه های مومیایی و فنی توئین روی زخم مالیده شد. گروه کنترل هیچ درمانی دریافت نکرد. سطح و درصد بهبودی زخم در روزهای 22 و 19 و 16 و 13 و 10 و 7 و 4 و 1 اندازه گیری شد و زمان لازم برای بهبودی کامل زخم تعیین گردید. ضمنا اثر غلظت های مختلف محلول مومیایی بر روی رشد باکتری ها در محیط کشت و موضع زخم بررسی شد. یافته ها: سطح زخم در گروه مومیایی در روز چهارم نسبت به گروه های فنی توئین و کنترل و همچنین در گروه فنی توئین نسبت به کنترل بطور معنی داری کاهش یافته بود (P<0.05). سطح زخم در روز دهم بین گروه مومیایی و کنترل، در روز سیزدهم بین گروه های فنی توئین و مومیایی با کنترل اختلاف معنی داری داشت (P<0.05). در روز دهم درصد بهبودی زخم در گروه های مومیایی و فنی توئین حدود 20% و در روز سیزدهم نزدیک به 30% بیشتر از گروه کنترل بود (P<0.05). زمان لازم برای بهبودی کامل زخم در گروه مومیایی 5.4 روز و در گروه فنی توئین 4.4 روز کمتر از گروه کنترل بود (P<0.05). ماده مومیایی اثر مهاری کامل بر روی سودوموناس آئروژینوزا داشت. نتیجه گیری: محلول مومیایی ترمیم زخم پوستی را تسریع می کند که با اثر کرم فنی توئین 1% قابل مقایسه است. همچنین محلول مومیایی اثر مهاری بر رشد سودوموناس آئروژینوزا دارد.