اثر عصاره هیدرو الکلی گیاه تشنه داری (Scrophularia striata) بر ترمیم زخم سوختگی در موش صحرایی
(ندگان)پدیدآور
اژدری زرمهری, حسنناظمی, صمدقاسمی, المیراموسوی, زهراطهماسبی, زینبفرساد, فرزانهفرزام, امیرنوع مدرک
Textتحلیلی
زبان مدرک
فارسیچکیده
سابقه و هدف: از گذشته های دور گیاه تشنه دار یدر درمان التهاب، عفونت چشم و گوش، سوختگی پوستی و زخم های عفونی بکار می رفت. در این مطالعه اثر عصاره هیدروالکلی گیاه تشنه داری بر ترمیم زخم سوختگی درجه 2 مورد بررسی قرار گرفت.
مواد و روشها: این مطالعه تجربی بر روی 21 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با وزن 300-250 گرم که به یک گروه 6 تایی و 3 گروه 5 تایی تقسیم شدند، انجام گردید. گروه اول به عنوان کنترل، گروه دوم به عنوان گروه حامل با روغن زیتون، گروه سوم با دوز 5/2 درصد و گروه چهارم با دوز 5 درصد عصاره تشنه داری به مدت 21 روز تحت تیمار قرار گرفتند. هر سه روز یک بار سطح و محیط زخمها اندازه گیری شد و درصد بهبودی زخم ها طی روزهای درمان در گروههای مختلف مقایسه شد. به منظور مطالعه بافت شناسی در روز21 از هر گروه نمونه هایی از ضخامت کامل زخم ها برداشته و بررسی شد.
یافته ها: مقایسه مساحت زخم ها نشان داد دوز5 درصد تشنه داری در روز6 (73/41±77/1447)، روز 15 (35/159±74/885) روز 18 (44/122±52/556) (05/0>p) و روز 21 (06/58±12/293) (001/0>p) و دوز 5/2 درصد در روز 18 (35/123±66/664)، روز 21 (00/56±94/398) (05/0>p) با گروه کنترل روز 18 (52/73±98/891)، روز 21 (70/55±13/538) و هم گروه حامل روز 18 (31/96±93/756)، روز 21 (34/43±69/480) تفاوت داشت، در مقایسه محیط زخم ها دوز 5 درصد در روزهای 18 (14/13±24/105) (01/0>p)، 21 (61/8±06/75) (05/0>p) با گروه کنترل روز 18 (62/4±65/136)، روز 21 (86/4±47/104) و با گروه حامل روز 18 (73/12±07/122)، روز 21 (04/11±76/100) دارای تفاوت بود. مطالعه بافتی نشان داد اولسر، بافت جوانه، عروق خونی، اگزودا و کلاژن در هر دو گروه درمان با عصاره تشنه داری افزایش معنی دار و درگیری عضله در گروه 5 درصد تشنه داری کاهش معنی داری داشت (05/0pp) و روز 21 (06/58±12/293) (001/0>p) و دوز 5/2 درصد در روز 18 (35/123±66/664)، روز 21 (00/56±94/398) (05/0>p) با گروه کنترل روز 18 (52/73±98/891)، روز 21 (70/55±13/538) و هم گروه حامل روز 18 (31/96±93/756)، روز 21 (34/43±69/480) تفاوت داشت، در مقایسه محیط زخم ها دوز 5 درصد در روزهای 18 (14/13±24/105) (01/0>p)، 21 (61/8±06/75) (05/0>p) با گروه کنترل روز 18 (62/4±65/136)، روز 21 (86/4±47/104) و با گروه حامل روز 18 (73/12±07/122)، روز 21 (04/11±76/100) دارای تفاوت بود. مطالعه بافتی نشان داد اولسر، بافت جوانه، عروق خونی، اگزودا و کلاژن در هر دو گروه درمان با عصاره تشنه داری افزایش معنی دار و درگیری عضله در گروه 5 درصد تشنه داری کاهش معنی داری داشت (05/0pp) و دوز 5/2 درصد در روز 18 (35/123±66/664)، روز 21 (00/56±94/398) (05/0>p) با گروه کنترل روز 18 (52/73±98/891)، روز 21 (70/55±13/538) و هم گروه حامل روز 18 (31/96±93/756)، روز 21 (34/43±69/480) تفاوت داشت، در مقایسه محیط زخم ها دوز 5 درصد در روزهای 18 (14/13±24/105) (01/0>p)، 21 (61/8±06/75) (05/0>p) با گروه کنترل روز 18 (62/4±65/136)، روز 21 (86/4±47/104) و با گروه حامل روز 18 (73/12±07/122)، روز 21 (04/11±76/100) دارای تفاوت بود. مطالعه بافتی نشان داد اولسر، بافت جوانه، عروق خونی، اگزودا و کلاژن در هر دو گروه درمان با عصاره تشنه داری افزایش معنی دار و درگیری عضله در گروه 5 درصد تشنه داری کاهش معنی داری داشت (05/0pp) با گروه کنترل روز 18 (52/73±98/891)، روز 21 (70/55±13/538) و هم گروه حامل روز 18 (31/96±93/756)، روز 21 (34/43±69/480) تفاوت داشت، در مقایسه محیط زخم ها دوز 5 درصد در روزهای 18 (14/13±24/105) (01/0>p)، 21 (61/8±06/75) (05/0>p) با گروه کنترل روز 18 (62/4±65/136)، روز 21 (86/4±47/104) و با گروه حامل روز 18 (73/12±07/122)، روز 21 (04/11±76/100) دارای تفاوت بود. مطالعه بافتی نشان داد اولسر، بافت جوانه، عروق خونی، اگزودا و کلاژن در هر دو گروه درمان با عصاره تشنه داری افزایش معنی دار و درگیری عضله در گروه 5 درصد تشنه داری کاهش معنی داری داشت (05/0pp)، 21 (61/8±06/75) (05/0>p) با گروه کنترل روز 18 (62/4±65/136)، روز 21 (86/4±47/104) و با گروه حامل روز 18 (73/12±07/122)، روز 21 (04/11±76/100) دارای تفاوت بود. مطالعه بافتی نشان داد اولسر، بافت جوانه، عروق خونی، اگزودا و کلاژن در هر دو گروه درمان با عصاره تشنه داری افزایش معنی دار و درگیری عضله در گروه 5 درصد تشنه داری کاهش معنی داری داشت (05/0pp) با گروه کنترل روز 18 (62/4±65/136)، روز 21 (86/4±47/104) و با گروه حامل روز 18 (73/12±07/122)، روز 21 (04/11±76/100) دارای تفاوت بود. مطالعه بافتی نشان داد اولسر، بافت جوانه، عروق خونی، اگزودا و کلاژن در هر دو گروه درمان با عصاره تشنه داری افزایش معنی دار و درگیری عضله در گروه 5 درصد تشنه داری کاهش معنی داری داشت (05/0p
کلید واژگان
موش صحراییزخم سوختگی
عصاره تشنه داری.
بیوشیمی
شماره نشریه
5تاریخ نشر
2014-05-011393-02-11
ناشر
دانشگاه علوم پزشکی بابلسازمان پدید آورنده
گروه فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قزوینگروه فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین
گروه فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین
گروه فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین
گروه فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین
گروه فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین
گروه پاتولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین
شاپا
1561-41072251-7170




