علائم و نشانه های اختلالات مفصل گیجگاهی فکی در سالمندان، آسایشگاه کهریزک تهران، 1379

Abstract

سابقه و هدف: با توجه به پیشرفت های اخیر پزشکی و روش های پیشگیری و درمان، میانگین طول عمر در حال افزایش است، وضعیت اختلالات مفصل گیجگاهی فکی (TMD) با توجه به تغییرات فیزیولوژیک و پاتولوژیک و سایر عوامل در گروه افراد مسن نیاز به بررسی دارد. لذا هدف از این مطالعه بررسی فراوانی علائم و نشانه های ‏TMD در سالمندان آسایشگاهی می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه صورت توصیفی-تحلیلی بصورت سرشماری بر روی افراد بالای 65 سال ساکن آسایشگاه سالمندان کهریزک تهران شامل 191 زن و 79 مرد بوده اند، انجام شد. کلیه بیماران از نظر علایم و نشانه های TMD مورد معاینه قرار گرفته و اطلاعات در پرونده درج شده و آنالیز آماری انجام گرفت. یافته ها: 40.4% از سالمندان حداقل یک سمپتوم و 83.4% از آنان حداقل یک نشانه داشته اند. زنان بیش از مردان دارای حداقل یک سمپتوم بوده اند. شایعترین سمپتوم TMD (احساس صدا در گوش) و شایع ترین نشانه (صداهای مفصلی) بوده است. فراوانی اغلب سمپتوم ها و همچنین نشانه هایی از جمله صداهای مفصلی و عضلات دردناک (Tender)، در زنان بیشتر از مردان بود. فراوانی اکثر سمپتوم ها در افراد دارای پروتز کامل بیشتر از افراد بدون دندان و بدون پروتز بود. تمامی نشانه های TMD در افراد بدون دندان و بدون پروتز بیشتر از افراد دارای پروتز کامل بود (P=0.000). نتیجه گیری: بطور کلی در تحقیق حاضر، فراوانی افراد دارای نشانه بیش از افراد دارای سمپتوم می باشد که احتمالا حاکی از مخفی کردن علائم در سالمندان، سازگاری پیدا کردن با مشکلات و یا محدود کردن حرکات فکی می باشد. وجود شایعتر سمپتوم های TMD و اکثر نشانه های TMD در زنان می تواند ناشی از ارتباط احتمالی بین پاتوژن ها و هورمون های زنانه و تاثیر استرس های روحی در زنان باشد. تمامی نشانه های TMD نیز به علت عدم استفاده از پروتز و وارد آوردن Load بیشتر به مفصل خصوصا هنگام جویدن، در افراد بدون دندان و بدون پروتز بیشتر از افراد دارای پروتز کامل می باشد.